نسل Z در ایران با بازاری مواجه است که برای او نه تنها جذابیت لازم را ندارد بلکه دستمزد کافی و زیرساخت‌های دیجیتال مناسب نیز فراهم نیست. محدودیت‌های فرهنگی و سیاسی نیز فرصت کارآفرینی و حضور مؤثر این نسل را محدود کرده و بخش بزرگی از پتانسیل آن‌ها بلااستفاده باقی مانده است.
