در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۴۷ مطلب
تلسکوپ فضایی هابل و رصدخانه فضایی هرشل و همچنین آرایه میلی متری/زیر میلی متری بزرگ آتاکاما (ALMA) نیز پیش از این تصاویر واضحی از بیرونی‌ترین کمربند این ستاره گرفته بودند. با این حال، هیچ یک از آنها هیچ ساختاری در داخل آن را آشکار نکرده بودند. کمربندهای داخلی برای اولین بار توسط وب و در نور مادون قرمز آشکار شد.
حدود ۲۰۰ خوشه ستاره‌ای عظیم در منطقه‌ای پر از گرد و غبار با وسعت حدود ۵۰۰۰ سال نوری(تنها پنج درصد قطر کهکشان راه شیری) زندگی می‌کنند، با این حال، مقدار گاز در این منطقه کوچک برابر با کل گاز موجود در کهکشان راه شیری است.
سیاوش صفاریان پور در توییتر خود تصویری از لحظه تولد ستارگان را منتشر کرده است.
در تصویر منتشر شده توسط جیمز وب شاهد ستاره‌ای هستیم که از آن به عنوان «ولف–رایه» یاد می‌شود، بزرگ‌ترین و درخشان‌ترین اجرام آسمانی.
کارین سندستروم (Karin Sandstrom) عضو تیم PHANGS از دانشگاه کالیفرنیا می‌گوید: نواحی که در تصویربرداری هابل کاملاً تاریک هستند در این تصاویر جدید فروسرخ با جزئیات بسیار عالی می‌درخشند و به ما این امکان را می‌دهند تا بررسی کنیم که چگونه غبار موجود در محیط میان ستاره‌ای نور حاصل از تشکیل ستارگان را جذب کرده و آن را مجدداً در طیف مادون قرمز ساطع کرده است.
در حالی که تسلکوپ‌های فضایی مادون قرمز قبلی، مانند اسپیتزر (Spitzer)، قبلاً به گنجینه‌های فروسرخ پنهان شده در این ابر‌ها اشاره کرده بودند، اما اکنون جیمز وب تصاویری با وضوح فوق‌العاده‌ای از داخل آنها ارائه کرده است.
در یک کهکشان میله‌ای، نواری از غبار و گاز در مرکز آن تشکیل شده است که اغلب در تصاویر به‌صورت نواری روشن دیده می‌شود. محققان می‌گویند که این ساختار با بالارفتن سن کهکشان رشد می‌کند؛ زیرا غبار و گاز به‌سمت مرکز کهکشان کشیده می‌شود. بنابراین دیدن یک کهکشان میله‌ای از دوران اولیه که جهان تنها 25 درصد از سن کنونی خود را داشته، قابل‌توجه است.
«تلسکوپ فضایی جیمز وب»، چشم‌انداز بی‌نظیری را از کهکشان‌هایی به تصویر کشیده است که تا به حال دیده نشده‌اند و مانند الماس در کیهان می‌درخشند.
"وب" که به نظر می‌رسد ساخت آن برای ناسا نزدیک به ۱۰ میلیارد دلار هزینه به همراه داشته، یکی از گران‌ترین پلتفرم‌های علمی است که تا به حال ساخته شده و می‌توان آن را با برخورد دهنده بزرگ هادرونی در سرن و تلسکوپ هابل، مقایسه کرد.
جیمز وب احتمالا تا آن زمان از بین خواهد رفت؛ اگرچه امید است که این رصدخانه فضایی برتر تا اوایل دهه ۲۰۴۰ کار کند.
