زمانی که نام سریال سووشون به میان می‌آمد، مخاطب انتظار مجموعه‌ای جذاب و خیره کننده را داشت. در حالی که این سریال تبدیل به اثری شکست خورده در اقتباس و روایت شده است.
در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۶۵ مطلب
زمانی که نام سریال سووشون به میان می‌آمد، مخاطب انتظار مجموعه‌ای جذاب و خیره کننده را داشت. در حالی که این سریال تبدیل به اثری شکست خورده در اقتباس و روایت شده است.
روانشناس و منتقد ادبی معتقد است «سووشون»، فراتر از یک قصه تاریخی، سفری است به عمق روان انسان‌هایی که زیر فشار استعمار و تغییر، در جست‌وجوی معنا و مقاومت‌اند. مراسم سووشون، که نام سریال از آن گرفته شده، این فقدان را به تصویر می‌کشد؛ آیینی که نماد مرگ آرمان‌ها و تولد مقاومتی نو است. این نمادگرایی، لایه‌ای عمیق به داستان می‌افزاید و ما را به تأمل در چرخه‌های تاریخی و روانی وامی‌دارد.
مجموعه «سووشون» به کارگردانی نرگس آبیار، با ۷.۵ درصد مخاطب یکی از آثار کم‌تماشاگر نمایش خانگی در یک سال اخیر بوده که با وجود تولید بسیار پرهزینه، هنوز نتوانسته انتظارها را برآورده کند و از سریال‌های ارزان‌تری در پلتفرم‌های نمایش خانگی عملکرد ضعیف‌تری به لحاظ جذب مخاطب داشته است.
بهنوش طباطبایی تصویر از پشت صحنه سریال «سووشون» در صفحه شخصی اینستاگرامش منتشر کرد.
مهدی کوشکی در واکنش به حواشی به وجود آمده در سریال سووشون مطلبی منتشر کرد.
«پیش از هر سخن از جامعه‌ی نجیب و شریف لُر و تمامی مخاطبان ایرانی بابت هرگونه برداشت یا سوءتفاهمی که در صحنه‌ای از این اثر موجب رنجش خاطر گردید، عذرخواهی می‌کنیم. کوچک‌ترین بی‌احترامی به هیچ قوم ایرانی، در اندیشه و نیت ما وجود نداشته و ندارد.»
قبل از شروع «سووشون» این نگرانی وجود داشت که سریال نرگس آبیار تا چه حد به کتاب سیمین دانشور وفادار است. با گذشت چهار قسمت می‌توان گفت سریال آنقدر به کتاب «سووشون» وفادار است که اثر تبدیل به یک مستند شده است.
هر دو سریال محبوب «دایی جان ناپلئون» ساخته ناصر تقوایی و سریال «سووشون»، در بطن خود به تجربه اشغال ایران می‌پردازند و هر دو کوشیده‌اند تا فضای سیاسی و اجتماعی آن سال‌ها را در قالب داستانی نمایشی بازآفرینی کنند. یکی به اثری ماندگار در حافظه‌ی جمعی بدل شد و دیگری هنوز نتوانسته به همان میزان در ذهن و زبان مردم جا خوش کند.
بهنوش طباطبایی تصویری از خود در اینستاگرام خود از پشت صحنه سریال «سووشون» منتشر کرد.
طباطبایی که تجربه ایفای نقش‌های تاریخی در کارنامه‌اش کم نبوده، به‌خوبی میان شخصیت پیچیده زری با دیگر کاراکترهای تاریخی‌ای که پیش‌تر بازی کرده بود، مرز گذاشته و با تمرکز روی جزییات، شمایل همراهی‌برانگیز از او خلق کرده است.
