رنو ساندرو؛ رقیب ال ۹۰ ارزش خرید دارد؟

رنو ساندرو دنده‌ ای یکی از محصولات فرانسوی است که در گذشته بازار ایران عرضه شده و با اینکه دیگر عرضه نمی شود، هنوز هم در بازار پرفروش است.

به گزارش آخرین خودرو، شرکت فرانسوی رنو برای تولید محصولات اقتصادی از زیرمجموعه رومانیایی خود استفاده می‌کند و محصولاتی مثل رنو ال ۹۰ یا ساندرو را توسط این کمپانی به تولید می‌رساند. در سال ۲۰۰۸ بر اساس پلتفرم رنو لوگان یا همان ال ۹۰، محصولی هاچ‌بک ساخته شد که نام ساندرو روی آن قرار گرفت. این محصول در کشورهای مختلف تا سال ۲۰۱۵ عرضه شد، اما نسل اول آن تازه از سال ۲۰۱۵ یا ۱۳۹۴ توسط پارس خودرو به ایران آمد.

این خودرو در بازار کشورمان به عنوان نسخه هاچ‌بک رنو تندر ۹۰ نیز شناخته می‌شود و به دلایلی مانند استهلاک فنی پایین و کیفیت سواری لذت‌بخش، جزو خودروهای نیمه‌اقتصادی پرطرفدار محسوب می‌شود. تولید رنو ساندرو توسط پارس خودرو تا سال ۱۳۹۸ ادامه داشت و بعد از آن به دلیل شروع تحریم‌ها و خروج خودروسازان اروپایی از ایران، رنو ساندرو نسل اول از لیست تولیدات مونتاژی پارس خودرو کنار گذاشته شد.

طراحی بدنه رنو ساندرو

رنو ساندرو نسل اول تقریباً بر اساس همان فلسفه طراحی رنو ال ۹۰ فرم‌دهی شده است. این محصولات به دلیل قیمت ارزان اصولاً طراحی آنچنان پیچیده و پرهزینه‌ای نداشتند. به همین دلیل، ال ۹۰ و ساندرو از نظر طراحی ظاهری حرف زیادی برای گفتن نداشتند. البته رنو ساندرو با کمی انحناهای بیشتر در فرم چهره و بدنه همراه شد که شاید نسبت به تندر ۹۰ کمی روی زیبایی آن تاثیر داشته است.

با این حال، به طور کلی فرم چهره قدیمی، استایل بدنه از مد افتاده و ناهماهنگی‌هایی که در المان‌های چهره، نمای بغل و قسمت پشت خودرو دیده می‌شود باعث شده تا رنو ساندرو، علی‌رغم قیمت نسبتاً بالا در بازار خودروهای اقتصادی ایران، از نظر طراحی ظاهری نسبت به محصولات هم‌رده چندان جذاب به نظر نرسد و نتواند به خوبی با سلیقه مشتریان ایرانی هماهنگ شود.

با این حال، کمبود تنوع خودروهای اقتصادی در بازار ایران سبب شده تا ظاهر رنو ساندرو به ناچار توسط خریداران ایرانی مقبول جلوه کند و به هر حال بتواند تا حدودی برای مالکان خود زیبا به نظر برسد.
در مجموع، باید گفت که حجیم بودن نسبی بدنه در کنار فقدان ورزیدگی و حجم‌پردازی مناسب، بعلاوه ناهماهنگی بین عناصر اصلی، از جمله نکات منفی رنو ساندرو است که در طراحی ظاهری آن مشاهده می‌شود.

مشخصات فنی رنو ساندرو دنده‌ ای

رنو ساندرو دنده‌ ای بر اساس پلتفرم رنو لوگان یا همان ال ۹۰ تولید شده و در نتیجه جای تعجب ندارد که از لحاظ فنی تقریباً هیچ‌گونه تفاوتی با تندر ۹۰ نداشته باشد. این خودرو با موتور ۱.۶ لیتری ۴ سیلندر تنفس طبیعی عرضه شده که با کد K4M در خانواده موتورهای رنو شناخته می‌شود.

این پیشرانه ۱۶ سوپاپ حدود ۱۰۵ اسب‌بخار قدرت و ۱۴۰ نیوتن‌متر گشتاور را به گیربکس ۵ دنده دستی تحویل می‌دهد تا محور چرخ‌های جلو را به گردش درآورد. از سال ۹۶ تغییراتی در گیربکس رنو ساندرو دنده‌ ای انجام شد تا مشکل خرابی گردگیر پلوس و خروج ناگهانی روغن از این بخش رفع شود. به همین دلیل، گیربکس سری JHQ جایگزین مدل قبلی شد و تا دو سال روی این خودرو و محصولات خانواده تندر ۹۰ نصب گردید.

شتاب صفر تا صد رنو ساندرو حدود ۱۰.۵ تا ۱۱ ثانیه ارزیابی می‌شود که تحت شرایط استاندارد اندازه‌گیری شده و در شرایط واقعی می‌تواند کمی کاهش داشته باشد. به هر حال، این میزان شتاب نسبت به اکثر خودروهای اقتصادی بازار ایران سریع‌تر بوده و نشان‌دهنده چابکی مناسب این محصول فرانسوی پارس خودرو است. میانگین مصرف سوخت رنو ساندرو دنده‌ای نیز حدود ۶.۷ لیتر در هر ۱۰۰ کیلومتر است که برای یک محصول اقتصادی با فناوری ساخت قدیمی، رقم مناسب و نسبتاً مقرون‌به‌صرفه‌ای به شمار می‌رود.

همچنین فاصله محوری رنو ساندرو کمی کوچکتر از تندر ۹۰ است و به همین دلیل می‌توان روی بهبود هندلینگ و فرمان‌پذیری آن تا حدودی حساب باز کرد. رنو ساندرو دنده‌ای معادل ۱۱۱۵ کیلوگرم وزن دارد، از باک سوخت ۵۰ لیتری تغذیه می‌کند و قطر رینگ‌های آن نیز معادل ۱۵ اینچ است.

از جمله مزایای مهم رنو ساندرو و خانواده ال ۹۰ که باعث محبوبیت آنها در بازار ایران شده، استهلاک فنی پایین و دوام موتور بالای آنهاست، به‌طوری که تا سال‌ها هزینه نگهداری جز تعویض قطعات مصرفی وجود ندارد.

البته باید در تعویض روغن و مایعات موتور حداکثر دقت را به خرج داد تا به طول عمر بالا برای موتور رنو ساندرو دست یافت. در غیر این صورت، اگر سرویس‌های نگهداری به موقع انجام نشود، موتور و حتی گیربکس زودتر به مشکل برمی‌خورند. قطعات یدکی رنو ساندرو و تندر ۹۰ نسبت به محصولات هم‌رده بسیار گران‌تر است و در نتیجه تعمیرات آن هزینه نسبتاً بالایی به مالک خودرو تحمیل می‌کند.

ضعف واترپمپ نیز در بعضی از این موتورها دیده شده که بهتر است توسط مکانیک به صورت دوره‌ای چک و در صورت نیاز تعویض شود تا ایراداتی مثل داغ کردن موتور، سوختن واشر سرسیلندر و خرابی رینگ پیستون برای این پیشرانه به وجود نیاید.

طراحی داخل کابین و امکانات رنو ساندرو

داخل کابین رنو ساندرو نیز وضع بهتری نسبت به طراحی بدنه ندارد، چرا که تقریباً با همان تندر ۹۰ مواجه می‌شوید و برخی تغییرات جزئی در آن صورت گرفته است. در مجموع، چه از لحاظ فرم و چه از لحاظ کیفیت مواد، خیلی نمی‌تواند امتیاز بالایی کسب کند. این خودرو به عنوان محصول اقتصادی و ارزان‌قیمت وارد بازار اروپا و کشورهای در حال توسعه شده و به همین دلیل شرکت رنو و کمپانی داچیا تلاش چندانی برای بهبود طراحی داخلی و نوع متریال به کار رفته در داشبورد یا رودری‌ها نکرده‌اند.

تریم خاکستری به همراه برخی تزیینات مشکی و نقره‌ای نیز نتوانسته بر زیبایی داشبورد و سایر بخش‌های داخل کابین رنو ساندرو تاثیر مثبت داشته باشد. اما از معدود نکات مثبت کابین، می‌توان به جادار بودن فضای داخل کابین و بزرگی نسبی پنجره‌ها اشاره کرد که باعث می‌شود حضور در این کابین نسبتا دلنشین باشد. صندلی‌های ردیف عقب فضای نسبتاً جاداری دارند و افراد بزرگسال می‌توانند به راحتی از آن استفاده کنند.

با توجه به هاچ‌بک بودن بدنه، گنجایش صندوق عقب زیاد نیست و نهایتاً می‌تواند حدود ۳۲۰ لیتر ظرفیت برای جا دادن لوازم فراهم کند. این میزان ظرفیت برای دو یا سه چمدان و برخی لوازم کوچک کافی است و نیازهای مسافرتی یک خانواده ۲ یا ۳ نفره را تا حدودی برطرف می‌کند.

امکانات استاندارد رنو ساندرو دنده‌ ای شامل دو کیسه هوا، ترمزهای ضد قفل (ABS و EBD)، شیشه بالابرهای برقی، تنظیم برقی آینه‌های جانبی، سیستم تهویه دستی و تنظیم دستی صندلی‌های جلو است. از سال ۹۶ مشتریان به صورت آپشنال و سفارشی می‌توانند از تجهیزاتی مانند نمایشگر مالتی‌مدیا، دوربین عقب، سنسور پارک عقب، روکش چرمی صندلی‌ها، کفپوش مخصوص، دزدگیر و… برخوردار شوند.

امکانات ایمنی و رفاهی

مزایا و معایب

رقبای رنو ساندرو دنده‌ای

از جمله مهم‌ترین رقبای رنو ساندرو در بازار ایران می‌توان به پژو ۲۰۷، پژو ۲۰۶ اتوماتیک، ام‌جی ۳، ام‌وی‌ام X22 و… اشاره کرد.