مانگا چیست؟ مروری بر تاریخچه مانگا

فرارو- مانگاها نوعی از تولیدات نوشتاری و دیداری کشور ژاپن هستند. مانگا که در واقع می‌توان به آن داستان مصور نیز گفت، نقش بسیار مهمی در فرهنگ معاصر ژاپن و جهان ایفا می‌کند.

به گزارش فرارو، با وجود اینکه مانگاها از مدت‌ها پیش به بازار عرضه می‌شوند، اما با ظهور «نسل زد» با استقبال بی‌نظیری رو‌به‌رو شدند. این نوع از داستان مصور که در واقع می‌توان آن را رقیبی برای «کمیک استریپ» های آمریکاتیی دانست، به‌تازگی در ایران نیز طرفداران بسیار زیادی پیدا کرده است.

مانگا چیست؟

مانگا نوعی کمیک یا داستان مصور ژاپنی است که با سبک ویژه‌ای از تصویرگری و روایت تولید می‌شود. این داستان‌ها در ژانرهای متنوعی مانند اکشن، عاشقانه، فانتزی، علمی–تخیلی و تاریخی ارائه می‌شوند و مخاطبان آن‌ها از کودکان تا بزرگسالان را شامل می‌شود. مانگا اغلب سیاه‌وسفید است و خواندن آن برخلاف کمیک‌های غربی از راست به چپ انجام می‌شود. بسیاری از مانگاها به صورت سریالی منتشر می‌شوند و داستان‌شان در چند جلد یا شماره‌های ماهانه و هفتگی ادامه پیدا می‌کند.

ویژگی اصلی مانگا سبک خاص تصویرگری آن است؛ شخصیت‌ها معمولاً چشم‌های بزرگ دارند و احساساتشان به شکل قابل توجهی نشان داده می‌شود. روایت‌های مانگا معمولاً طولانی و پیوسته هستند و شخصیت‌پردازی در آن‌ها عمیق است. مانگا علاوه بر سرگرمی، بازتاب‌دهنده فرهنگ و دغدغه‌های اجتماعی ژاپن است و بسیاری از آثار موفق آن بعدها به انیمه تبدیل می‌شوند.

مانگاهای ژاپنی به زبان‌های مختلفی ترجمه می‌شوند و در سراسر جهان از فروش بسیار بالایی برخوردار هستند. همچنین، به هنرمندی که مانگا تولید می‌کند «مانگاکا» و به کتابی که یک مجموعه کامل مانگا باشد «تانکوبون» می‌گویند.

تاریخچه مانگا

مانگاها در واقع تقلیدی از کمیک‌استریپ‌های آمریکایی هستند. بعد از جنگ جهانی دوم و با ورود کمیک‌استریپ‌‌های آمریکایی به ژاپن، ژاپنی‌های با الهام از این آثار مصور، دست به تولید داستان‌های مصوری زدند که در ادامه به مانگا معروف شد.

تاثیرگذارترین فرد در به‌وجودآمدن مانگا در ژاپن، اوسامو تزوکا بود. تزوکو بود که بعد از جنگ جهانی دوم، چندین چند اثر مصور تولید کرد و رفته‌رفته مانگا را تبدیل به نوعی از تولیدات هنری مستقل کرد. مانگاهای ژاپنی رفته‌رفته گوی سبقت را از کمیک‌استریپ‌های آمریکایی دزدیدند و در حال حاضر از پروش‌ترین و محبوب‌ترین تولیدات مصور جهان به شمار می‌‎روند. بعدها با الهام از مانگاهای ژاپنی، نوع مشابهی در کره و چین نیز با نام «مانهوا» به وجود آمد؛ همچنین نسخه‌های الکترونیکی مانگا را نیز با نام «وبتون» می‌شناسند و با گسترش فناوری‌های الکترونیکی این نسخه‌ها نیز در جهان طرفداران خاص خود را پیدا کردند.

انواع مانگا

شونن

 به نوعی از مانگا گفته می‌شود که مخصوص پسران است و معمولا ژانر اکشن و ماجراجویی دارد. این سبک برای گروه سنی ۸ تا ۱۸ سال طراحی شده و تا امروز محبوب‌ترین بخش مانگا محسوب می‌شود.

شوجو

بخش دیگری از مانگا است که مخصوص دختران است و معمولا ژانری رمانتیک دارد. این مانگاها برای گروه سنی ۱۰ تا ۱۸ سال طراحی شده‌اند و معمولا کمتر شامل حادثه یا مبارزه می‌شوند.

سِینِن

سبکی از مانگا است که مخصوص مردان ۱۸ تا ۴۰ ساله است. در این سبک گاهی صحنه‌های خشونت‌آمیز دیده می‌شود، اما صحنه‌های رمانتیک نیز نقش مهمی دارند.

جوسِی

مخصوص زنان ۱۸ تا ۳۰ سال است و داستان‌های آن بیشتر بزرگسالانه و پراحساس هستند؛ این سبک کمتر سرمایه‌گذاری گسترده داشته است.

جیدایگکی

 به مانگاهای تاریخی گفته می‌شود که غالباً شامل صحنه‌های جنگ و جدال هستند.

مکا

مربوط به مانگاهایی است که محوریت آن‌ها روبات‌های بزرگ و مبارزه‌های هیجان‌انگیز است. این آثار معمولاً شامل صحنه‌های انفجار و شخصیت‌هایی هستند که در نقش نجات‌دهنده دنیا ظاهر می‌شوند.

بیشوجو

به مانگاهایی گفته می‌شود که شامل دختران و حیوانات بانمک هستند.

بیشونن

سبک مانگایی است که از شخصیت‌های پسر بسیار خوش‌تیپ استفاده می‌کند و مخاطب اصلی آن دختران جوان هستند.

کودومو

 به مانگاهایی گفته می‌شود که مخصوص کودکان بین ۶ تا ۱۰ سال هستند.