ببینید؛ زندگی در خانه‌های آب‌گرفته
زندگی روزمره مردم جزیره پوگاد کاملاً با جزر و مد دریا گره خورده است؛ مدارس برنامه‌های کلاسی را بر اساس جدول جزر و مد تنظیم می‌کنند، خانه‌ها روی پایه‌های بلند ساخته می‌شوند و مغازه‌داران اجناس خود را روی میزهای بلند می‌گذارند تا از آب گل‌آلودی که در روزهای سیل تا ۱.۵ متر بالا می‌آید، در امان بمانند.
خلیج مانیل فیلیپین در حال بلعیدن جزیره پوگاد است. جزیره‌ای هفت هکتاری که نشست زمین در آن با بالا آمدن سطح آب دریا تشدید شده و خطر غرق شدن کامل آن وجود دارد.
به گزارش فرارو، ماریا تامایو، زن ۶۵ ساله و فروشنده غذای خیابانی، هر روز صبح پیش از بیدار شدن نوه‌هایش با خاک‌انداز پلاستیکی، ساعت‌ها آب دریا را که وارد خانه‌اش می‌شود، بیرون می‌ریزد. وی می‌گوید: اگر قبل از بیدار شدن نوه‌هایم آب را جمع نکنم، روی زمین خیس لیز می‌خورند. اما فایده‌ای ندارد... همیشه آب هست.
حدود ۲۵۰۰ نفر در تنها روستای این جزیره زندگی می‌کنند. نشست زمین در استان بولاکان که پوگاد بخشی از آن است، سالانه نزدیک به ۱۱ سانتی‌متر برآورد می‌شود؛ سریع‌ترین نرخ فرونشست در سراسر فیلیپین. این پدیده نگران‌کننده ناشی از برداشت بی‌رویه آب‌های زیرزمینی و تشدیدشده با گرمایش جهانی و افزایش سطح دریا است.
زندگی روزمره مردم جزیره کاملاً با جزر و مد دریا گره خورده است؛ مدارس برنامه‌های کلاسی را بر اساس جدول جزر و مد تنظیم می‌کنند، خانه‌ها روی پایه‌های بلند ساخته می‌شوند و مغازه‌داران اجناس خود را روی میزهای بلند می‌گذارند تا از آب گل‌آلودی که در روزهای سیل تا ۱.۵ متر بالا می‌آید، در امان بمانند.
سطح آب دریا در فیلیپین سه برابر سریع‌تر از میانگین جهانی بالا می‌آید و کارشناسان هشدار داده‌اند که بدون مداخله گسترده، بسیاری از مناطق ساحلی کشور از بین خواهند رفت. با این حال، استراتژی ملی جامع برای مقابله با این بحران هنوز تدوین نشده و مطالعه دولتی درباره مسیر آینده تا سال ۲۰۲۸ تکمیل نخواهد شد.
ساکنان پوگاد ناچارند هر چند سال یک‌بار جاده‌ها و خانه‌های خود را بالاتر ببرند. خانواده تامایو از سال ۲۰۲۲ تاکنون بیش از ۲۰۰ هزار پزوی فیلیپین (۳۵۰۰ دلار) برای بالا بردن خانه‌شان هزینه کرده‌اند. ماریا می‌گوید: این جزیره را خیلی دوست دارم، اما گاهی فکر ترک کردنش به سرم می‌زند. با این حال، شوهرش تأکید می‌کند که معیشت آنها وابسته به ماندن است.
کارشناسان می‌گویند کنترل فرونشست زمین با سیاست‌های درست در زمینه برداشت آب‌های زیرزمینی امکان‌پذیر است، اما مهار افزایش سطح دریا تنها با کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای توسط کشورهای صنعتی ممکن خواهد بود.
