فیلم سینمایی «استیو» (Steve)؛ اثری شکستخورده با بازی کیلین مورفی

«استیو» از مولفههای کلیشهای که در آثار مشابه به آنها پرداخته شده استفاده میکند تا مخاطب را با خود همراه کند، با این حال در نهایت یک تصویر ساختگی نمایش میدهد، تصویری که باورپذیر نیست.
فرارو- اخیرا فیلم سینمایی «استیو» در جشنواره بینالمللی تورنتو به نمایش درآمده، همچنین اکران عمومی آن به زودی در سینماهای جهان و نتفلیکس آغاز خواهد شد.
به گزارش فرارو، فیلم اقتباسی از رمان کوتاه «خجالتی» نوشته «مکس پورتر» ساخته شده است و بر خلاف سایر آثار به جای تمرکز روی دانشآموزان، داستان و اتفاقات را حول محور کاراکتر معلم رقم میزند. پیشبینی میشد «استیو» با بازی «کیلین مورفی»، تبدیل به یکی از بهترین آثار نتفلیکس در سال 2025 شود، با این حال بر اساس نمایش اولیه به نظر میرسد به یک فیلم شکستخورده تبدیل شود.
تقریبا در همه مدارس، دانشآموزانی وجود دارد که بخواهند چالش ایجاد کنند، اما در مدرسه «استنتون وود» همه بچهها برای ساختن مشکل با هم رقابت میکنند. داستان در دهه 90 میلادی روایت میشود، ماجرا درباره مدیر مدرسهای است که سالها تلاش کرده دانشآموزان خلافکار را اصلاح کند، اما دولت ناگهان تصمیم گرفته تا بودجه آنها را قطع کند و مدرسه را از دست «استیو» و همکارانش خارج کند. «استنتون وود» یک مدرسه بازپروری است که توسط «استیو» با بازی «کیلین مورفی» اداره میشود. این مدرسه آخرین جایی است که برخی از مردم امید دارند در آن گروهی از نوجوانان خلافکار و خشمگین اصلاح شوند. «استیو» به یکی از دانشآموزان به نام «شای» علاقه خاصی دارد، چون او را شبیه به دوران نوجوانی خوش میبیند. با این حال «شای» بعد از چند روز طغیان و سرکشی در مدرسه از اشتباهات خود پشیمان میشود. پشیمانی که به نظر میرسد کمی دیر باشد، چرا که مادرش در تماس تلفنی به «شای» گفته دیگر حق برگشتن به خانه را ندارد، در حالی که مدرسه نیز کمتر از شش ماه دیگر تعطیل میشود.
تصویری ناقص از معضلات دنیای نوجوانان
فیلم یک تضاد را به تصویر میکشد، تضادی میان توانایی در نجات دیگران و ناتوانی در نجات خود. استیو نماد این دوگانگی است، مردی که سالها جانش را وقف نجات نوجوانانی کرده که جامعه آنها را کنار گذاشته، با این حال خودش به خاطر اعتیاد پنهانیاش به الکل در حال فروپاشی است. در واقع او نماد انسانهایی است که از شدت خستگی و بی نتیجه بودن زحمات دست به نابودی خود میزنند. در عین حال فیلم تلاش زیادی میکند تا تصویری دقیق و درگیر کننده از سختیهای اصلاح و بازتوانی نشان دهد، اما تبدیل به اثری آشفته شده که نمیداند این هدف را چگونه به تصویر بکشد.
یکی از نقاط ضعف فیلم تصویر تکبعدی از نوجوانان است. کاراکترها به درستی شخصیت پردازی نشدهاند و خیلی سطحی به مشکلات نوجوانان میپردازد. شخصیتهای نوجوانی که نمیتوان با آنها ارتباط احساسی برقرار کرد. در واقع بزرگترین اشکال «استیو» همین است که با ژست همدردی تصویری سطحی و گمراه کننده ارائه میدهد، چرا که از پرداختن به مسائلی چون خودکشی، اعتیاد و آموزش پرهیز میکند. در نهایت «استیو» فیلمی است که با حضور «کیلین مورفی»، لباسی پرزرق و برق به تن کرده که در رسیدن به مهمانی بزرگ ناکام مانده است.