نقد فیلم «ناجورها»؛ اثری که نمی‌خنداند!
«ناجورها» یک کپی پیش پا افتاده و ضعیف با شوخی‌های کهنه و تکراری از فیلم «اجاره نشین‌ها» است که مخاطب از دیدن آن لذتی نمی‌برد.
فرارو- اخیرا اکران فیلم سینمایی «ناجورها» در سینماهای کشور آغاز شده است. اثری که در ظاهر جذاب به نظر می‌رسد، اما در عمل نتوانسته است موفق عمل کند.
به گزارش فرارو، اسم این فیلم برگرفته از اثری به همین نام ساخته سعید مطلبی در سال 1353 است، همچنین در هر دو فیلم، داستان با مواد مخدر شروع می‌شود. در ادامه نگاهی به «ناجورها» به کارگردانی حسین فرحبخش خواهیم داشت.
داستان درباره دو مهندس شیمی است که کار پیدا نکردند و چاره‌ای جز رفتن به سمت تولید مواد مخدر ندارند. ترکیبی از فیلم‌های «برکینگ بد» و «متری شش و نیم» را تصور کنید تا بفهمید «ناجورها» چه داستانی دارد. همه چیز در ظاهر ساده است، اما ورود یک دزد به خانه آنها همه چیز را به هم می‌ریزد.
کمدی، بدون داستان و خنده
حداقل چیزی که مخاطب از فیلم کمدی انتظار دارد، خنداندن است، با این حال «ناجورها» اثری حوصله بر و کسل کننده برای مخاطب است. داستان نه جذابیتی و تعلیقی برای بیننده دارد و حتی اجازه همذات پنداری با کاراکترها را نمی‌دهد. در حقیقت «ناجورها» دنباله فیلم‌های آبکی حسین فرحبخش است که نه می‌خنداند و نه قصه‌ای را روایت می‌کنند. اکثر کسانی که برای تماشای این فیلم به سینما می‌روند، می‌دانند که با اثری شاهکار رو به‌رو نخواهند بود، اما این حد از دم دستی بودن داستان و کهنگی شوخی‌ها و کلیشه‌ای بودن کاراکترها برای مخاطب غیر قابل تحمل است. در واقع بیننده نمی‌داند با چه منطقی این اثر ساخته شده و چه هدفی را دنبال می‌کند؟
حسین فرحبخش تلاش کرده تا با استفاده از تکنیک‌های فیلمبرداری، اثری خلاقانه بسازد، اما «ناجورها» تبدیل به فیلمی بی سر و ته شده که هیچ جذابیتی برای مخاطب ندارد. هنوز کارگردان‌ها فکر می‌کنند با نشان دادن زنان خنگ و قرار دادن رقص مردها می‌توانند یک کمدی خوب بسازند، فرمولی که دقیقا «ناجورها» از آن بهره برده است. زنان در این فیلم قدرتی ندارند و افرادی بی‌عرضه نشان داده می‌شوند که هیچ تصمیمی نمی‌توانند بگیرند. در عین حال بیش از نیمی از زمان فیلم مخاطب مردان را در حال رقص و فریاد زدن می‌بیند تا جایی که بیننده از فریادهای بلند حاضر است سینما را ترک کند.
«ناجورها» مدعی است که اثری شبیه به فیلم «اجاره نشین‌ها» به کارگردانی داریوش مهرجویی است. موضوعی که به نظر می‌رسد برای جذب و کشاندن مخاطب به سینما بوده‌است، چرا که «ناجورها» هیچ شباهتی به «اجاره نشین‌ها» ندارد. نه تنها در قصه بلکه در ساخت و شخصیت پردازی کاراکتر یک کپی خیلی ضعیف از ساخته داریوش مهرجویی است. پژمان جمشیدی و محسن کیایی همان بازی تکراری در فیلم سینمایی «هتل» را به بیننده نشان می‌دهند. در تیزرهای تبلیغاتی «ناجورها» آمده است که مخاطب با کمدی‌ترین فیلم سال رو به‌رو است، اما در پایان نمایش تنها حسی که ممکن است به بیننده دست دهد پشیمانی و اتلاف وقت است.
