چه چیزی بین انگشتان پای شما زندگی می‌کند؟

فرارو- پاهای شما محل تجمع دنیای میکروب‌هاست.  فضای بین انگشتان پا پر از غدد عرق است و وقتی جوراب و کفش به پا می‌کنیم، رطوبت در محیطی گرم و مرطوب به دام می‌افتد که بهترین شرایط را برای رشد میکروب‌ها فراهم می‌کند.

به گزارش فرارو به نقل از ساینس الرت، پاهای شما مانند یک جنگل بارانی  کوچک هستند که هر سانتی‌متر مربع از پوست آن میزبان صدها هزار تا چند میلیون سلول میکروبی است. علاوه بر این، از نظر تنوع قارچی نیز بی‌رقیب‌اند و بیشترین گونه‌های قارچی را در خود جای داده‌اند.

جوراب ها نیز میزبان جمعیت زیادی از میکروب ها هستند. تحقیقات نشان می‌دهند که در جوراب ها هم باکتری‌های بی‌ضرر مانند استافیلوکوک‌های بدون کواگولاز و هم قارچ‌ها و باکتری‌های بیماری زا مانند آسپرژیلوس، کاندیدا و کریپتوکوکوس زندگی می کنند. این میکروب‌ها در فضای گرم و مرطوب بین انگشتان پا رشد می‌کنند و از عرق و سلول‌های مرده پوست تغذیه می‌کنند.

مواد حاصل از فعالیت این میکروب‌ها، مانند اسیدهای چرب فرار و ترکیبات گوگردی موجب ایجاد بوی ناخوشایند در پا، جوراب و کفش می‌شوند. در واقع، خود عرق بو ندارد و این بوی نامطبوع نتیجه فعالیت متابولیکی و تجزیه مواد توسط این میکروب‌ها است.

جوراب‌ها علاوه بر میکروب‌های پا، باکتری‌ها و قارچ‌های محیط اطراف را نیز به خود جذب می کنند؛ از کف خانه و باشگاه گرفته تا حیاط و حتی موی حیوانات خانگی. مطالعات نشان می دهند که جوراب‌ها حتی پس از ۱۲ ساعت پوشیدن، بیشتر از هر لباس دیگری به باکتری و قارچ آلوده می‌شوند.

این میکروب‌ها تنها به جوراب محدود نمی‌مانند و می‌توانند به کفش، زمین، ملحفه‌ها و حتی پوست شما منتقل شوند. یک مطالعه در بیمارستان نشان داد که جوراب‌های بیماران، میکروب‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک موجود در کف بیمارستان را به تخت‌های بیمار منتقل می کنند. این یافته ها نشان می دهند که بهداشت پا صرفا یک مساله شخصی نیست و نقش مهمی در کنترل عفونت‌ها و حفظ سلامت عمومی دارد.

گسترش عفونت‌ها توسط جوراب‌

جوراب‌ها نقش مهمی در انتقال عفونت‌های قارچی مانند بیماری پای ورزشکار (Tinea pedis) ایفا می کنند؛ یک بیماری بسیار مسری که از فضای بین انگشتان پا آغاز می شود و می‌تواند به پاشنه‌ها، دست‌ها و حتی کشاله ران سرایت کند. این عفونت توسط قارچ‌های درماتوفیت ایجاد می‌شود؛ این قارچ ها در محیط‌های گرم و مرطوب مانند جوراب های عرق کرده و کفش‌های تنگ بخوبی رشد می کنند.

برای پیشگیری از این بیماری، بهتر است در اماکن عمومی مانند باشگاه‌ها و استخرها کفش یا دمپایی مناسب به پا کنید، از به اشتراک گذاشتن جوراب، کفش و حوله با دیگران خودداری کنید و به بهداشت پا، خصوصاً خشک کردن کامل بین انگشتان، اهمیت دهید. درمان‌های موضعی ضد قارچ معمولا موثر هستند، با این حال، پیشگیری همواره بهترین گزینه است.

نکته مهم: حتی پس از شستشو نیز ممکن است اسپور قارچ ها در جوراب باقی بمانند. بنابراین پوشیدن دوباره همان جوراب‌ها می‌تواند موجب بازگشت عفونت شود.

نحوه شستشوی صحیح جوراب

شستشوی جوراب ها در دمای معمول (۳۰ تا ۴۰ درجه سانتی‌گراد) برای حذف کامل باکتری‌ها و قارچ‌ها کافی نیست. به منظور ضدعفونی بهتر جوراب‌ها این نکات را رعایت کنید:

• قبل از شستشو، جوراب‌ها را از داخل به بیرون برگردانید تا سطح داخلی که میکروب بیشتری دارد،  در تماس بیشتر با شوینده قرار گیرد.
• از شوینده‌های آنزیمی استفاده کنید که چربی‌ها و بقایای پوست را بهتر تجزیه می‌کنند.
• برای از بین رفتن هر چه بیشتر میکروب ها، جوراب‌ها را در دمای ۶۰ درجه سانتی‌گراد بشویید.
• اگر نمی توانید از دمای بالا برای شستشوی جوراب ها استفاده کنید، پس از شستشو جوراب هایتان را اتو کنید. حرارت اتو می‌تواند اسپورهای باقی‌مانده را از بین ببرد.
• جوراب‌های پنبه‌ای از مقاومت بیشتری در برابر دماهای بالا برخوردار هستند و به همین دلیل برای افراد مستعد عفونت‌های قارچی، گزینه مناسب‌تری به حساب می‌آیند.
• جوراب‌هایتان را زیر نور مستقیم خورشید خشک کنید. زیرا اشعه فرابنفش از خاصیت ضد میکروبی طبیعی برخوردار است.