ماجرای ورود به لیسانسه‌های سروش صحت؛ امیر حسین رستمی: دقیقه ۹۰ به لیسانسه‌ها اضافه شدم
امیرحسین رستمی گفت: « بازیگران اولیه «لیسانسه‌ها» افراد دیگری بوده‌اند؛ بازیگرانی که اگر نامشان را بگویم شاید باور نکنید. سروش یک روز جمعه بهم زنگ زد گفت می‌توانم یک خواهش ازت بکنم؟ گفت صادقانه می‌گویم به تو فکر نکرده بودم و می‌خواستم سه تا شخصیت انتخاب کنم که هیچ‌کدامشان را مخاطبان عام نشناسند اما تهیه‌کننده گفته نه نمی‌شود بالاخره یک نفر باید چهره باشد.
امیرحسین رستمی، بازیگر سینما و تلویزیون، در گفت‌وگو با مژده لواسانی به نکات مهمی درباره شکل‌گیری تیم بازیگری «لیسانسه‌ها» اشاره کرده است. بخش‌هایی از صحبت‌های او را مرور می‌کنیم.
ماجرای ورود به لیسانسه‌ها
به گزارش فیلم نیوز، بازیگران اولیه «لیسانسه‌ها» افراد دیگری بوده‌اند؛ بازیگرانی که اگر نامشان را بگویم شاید باور نکنید. سروش یک روز جمعه بهم زنگ زد گفت می‌توانم یک خواهش ازت بکنم؟ من می‌خواهم یک سریال بسازم که نقش آن برایم خیلی مهم است. اگر آن نقش را با تو ببندم خیالم راحت می‌شود. گفتم حالا توی هفته آینده می‌آیم باهم صحبت می‌کنیم. گفت هفته آینده نه؛ همین الان بیا. رفتم پیشش. گفت می‌شود ازت خواهش کنم بهم اعتماد کنی و بروی این نقش را بگیری.
گفتم من حتی نمی‌دانم ماجرای سریال چیست؟ گفت قصه سه تا جوان است که دوتایشان بازیگرانی کمتر شناخته شده‌اند. گفتم خب این همه عجله برای چیست؟ گفت اگر تو قرارداد نبندی، تهیه‌کننده فردا با یکی دیگر قرارداد می‌بندد و چیدمان ذهن من با آمدن او بهم می‌ریزد.
سریال شبیه همان کارهایی می‌شود که بارها ساخته شده. گفتم خب تو وقتی امروز به من زنگ می‌زنی و می‌گویی بیا قرارداد ببندیم یعنی اصلا قبلش به من فکر نکرده بودی. گفت صادقانه می‌گویم به تو فکر نکرده بودم و می‌خواستم سه تا شخصیت انتخاب کنم که هیچ‌کدامشان را مخاطبان عام نشناسند اما تهیه‌کننده گفته نه نمی‌شود بالاخره یک نفر باید چهره باشد.
قرارداد با قیمت بالا
رفتم توی اتاق آقای جودی و قیمت بالایی پیشنهاد دادم. گفتم کارگردانت من را می‌خواهد و آن بازیگری که فردا آفیش کرده‌ای را نمی‌خواهد. من هم بروم، سریال را نمی‌سازد. الان دو سه ماه است وقتتان را تلف کرده‌اید، سروش بدون من نمی‌سازد و خلاصه قرارداد بستم.
پایبندی به فیلمنامه
در «لیسانسه‌ها» همه‌چیز موبه‌مو طبق سناریو پیش رفت. حتی یک ویرگول از طرف خودمان به کار اضافه نکردیم. همه‌چیز متعلق به ذهن ایمان صفایی و سروش صحت بود. با جرئت می‌توانم بگویم این سریال از زمانه خودش چهار پنج سالی جلوتر بود. سروش صحت و ایمان صفایی درجه یک‌اند. اصلا به نظرم آن‌ها متعلق به سال ۱۵۰۰ هستند. وقتی با آن‌ها معاشرت می‌کنیم و از ایده‌هایی که دارند تعریف می‌کنند، می‌فهمیم صد سال جلوترند. »
جایگاه هوتن شکیبا
در پاسخ به اینکه آیا هوتن شکیبا بعد از این همه شهرت و سیمرغ و اینها خیلی تغییر کرده؟ باید بگویم نه به هیچ‌وجه هوتن هیچ فرقی نکرده. هوتن قبل از لیسانسه‌ها توی تئاتر به یک سطحی رسیده بود که برای خیلی‌ها رویا بود و دست‌نیافتنی. کسی که توی تئاتر با سختی و تلاش چنین جایگاهی پیدا می‌کند، به یک حجم از اشراف‌زادگی در ذات خودش می‌رسد و به لحاظ شخصیتی اگر سیمرغ بگیرد یا روی بزرگترین ردکارپت‌های دنیا هم برود برایش فرقی ندارد چون انگار قبلا هم رفته است.
چشم و دلش سیر است. چون یک شبه به جایگاهی بالا نرسیده. این یک شبه‌ها خیلی آزاردهنده‌اند. هوتن سیمرغ گرفتن یا نگرفتنش فرقی ندارد. وقتی سر لیسانسه‌ها آمد از نظر من جایگاهش از سیمرغی‌ها هم بالاتر بود.
امیر حسین رستمی اولین مهمان فصل دوم برنامه «درجه یک» بود که در گفت وگو با مژده لواسانی به مرور کارنامه‌اش پرداخت.
