انتقام گیری جبهه پایداری از قالیباف؛ نسخه ضعیف حسن روحانی است

سایت رجا نیوز وابسته به جبهه پایداری در مطلبی به تندی از قالیباف انتقاد  کرد.

در بخشی از اطاین مطلب آمده است: به بهانه حرمت‌شکنی مجدد حامیان قالیباف و سکوت ادامه‌دار ایشان در برابر رفتارهای این‌چنینی، چندبندی برای نسل جدیدی می‌نویسیم که شاید سال‌های گذشته را ندیده، نشنیده با فراموش کرده باشد. 

 قصه این جریان خاص و بی‌تقوایی رسانه‌ای او منحصر به امروز نیست و صرفا در چند پرده، بزنگاه‌های مهم سالیان گذشته را مرور می‌کنیم. شرایط کشور مناسب این حرف‌ها نیست ولی چه چاره که باید مقابل تحریف تاریخ ایستاد و غبار فتنه را زدود و نگذاشت جای شهید و جلاد عوض شود. 

قالیباف پیش از آغاز ثبت‌نام نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری سال ۸۸ و در اوج دوران تمجید رهبر انقلاب از عملکرد دولت نهم، اعلام کرد که اکنون ۱۴ ماه است در کشور فعالیت جدی صورت نگرفته است؛ صحبتی که مقدمه حضور او در انتخابات تلقی می‌شد اما در نهایت شهردار تهران با نظر منفی رهبر انقلاب از کاندیداتوری در انتخابات سال ۸۸ صرفنظر کرد. 

او با اتخاذ سیاستی که خودش نام «میانه‌روی» روی آن گذاشته بود، «مقصر» اغتشاشات پس از انتخابات را «هر دو طرف» دانست. قالیباف در اولین روزهای فتنه، قانون انتخابات را «نیازمند بازنگری» خواند و معتقد بود «با در اختیار قرار دادن فرصت برای همه» باید صحبت «دو طرف» شنیده شود. 

از نظر او «دو طرف فتنه» افرادی بودند که او نام «نهروانیان و جملیان» روی آن‌ها گذاشته بود و اساسا درک او از سطح درگیری فتنه با نظام و انقلاب به جای «براندازی» در حد «ابهام انتخاباتی» بود. قالیباف حتی چند روز پس از مواضع قاطع و شفاف رهبر انقلاب در نماز جمعه، با ادبیات اصلاح‌طلبان همراه شد و حوادث پس از انتخابات را نتیجه «افراطی گری» خواند. او معتقد بود باید بین «معترضان» و «حرمت‌شکنان عاشورای ۸۸» تفکیک قائل شد و پخش تصاویر اهانت به امام خمینی در اغتشاشات را «بدعت صداوسیما» می‌دانست. 

محمدباقر قالیباف همچون هاشمی رفسنجانی در مراسم تحلیف ریاست جمهوری دهم شرکت نکرد و در سال ۹۱ که مجددا برای انتخابات ریاست جمهوری آماده می‌شد اعلام کرد «من در حوادث سال ۸۸ عمارگونه رفتار کردم؛ الان که مرور می‌کنم می‌بینم دقیق‌ترین حرف‌ها را هم همان زمان زدم». 

تکنوکراتِ تنش‌زدایِ پاسدارِ برجام

خلبان انتخابات ۸۴ این بار در قامت یک مدیر تکنوکرات و در ائتلاف با «حدادعادل و ولایتی» پا به عرصه انتخابات گذاشت. شرط ضمن عقد این ائتلاف باقی ماندن یک نفر در عرصه انتخابات بود اما از این جمع سه نفره تنها حدادعادل از گردونه رقابت کنار رفت، آن هم بدون نام بردن از هیچ کاندیدای دیگری. قالیباف گفته بود «اگر پایان این ائتلاف منجر به اختلاف شود باید در دینداری ما شک کنید». 

روزنامه آمریکایی کریستین ساینس مانیتور در سال ۸۶ طی مقاله‌ای با تحلیل مواضع قالیباف نوشته بود که او فردی «عملگرا و تکنوکرات است نه ایدئولوژیک». خود او نیز بعدها و پیش از انتخابات در سال ۹۱ گفته بود «ممکن است که بگویند قالیباف انسان تکنوکراتی است که باید بگوییم تکنوکرات بودن چیز بدی نیست» و با تعریفی نادرست از «کارآمدی» تلاش کرده بود «فن‌سالاری» را به «استفاده درست از امکانات با عقل متصل به وحی!» معرفی کند. چندی بعد با کنایه رهبر انقلاب به «تکنوکرات‌های دوران سازندگی» قالیباف این عبارت را برای همیشه از ادبیات خود کنار گذاشت. 

از سوی دیگر، غلبه گفتمانی «سیاست خارجی» در آن دوران، باعث شد تا اصولگرایان به نسخه ضعیفی از حسن روحانی مبدل شوند. قالیباف که در سال ۸۴ گفته بود روش دولت اصلاحات در بدست آوردن انرژی هسته‌ای «بسیار مناسب و منطقی» بوده و «باید همین سیاست دنبال شود»، در سال ۹۲ نیز ترجیح داد به جای نسخه اصیل سیاست خارجی انقلابی، به رونویسی از دست غربگرایان مشغول شود. 

او در مهر ۹۱ طی مقاله‌ای با بکارگیری کلمه شناخته شده «تنش‌زدایی» اعلام کرد که «دولت توسعه‌گرا» در سیاست خارجی خود، به گذر از «دیدگاه‌های احساساتی» به سوی «واقع‌گرایی» نیازمند است. قالیباف واقع‌گرایی مبتنی بر تنش‌زدایی را «رنسانس سیاست خارجی ایران» و مدعی شد که این رنسانس «در نهایت، میزان تنش با دنیای بیرون را برای ایران کاهش می‌دهد». 

قالیباف در برنامه راهبردی خود با اشاره به گذار جهان از نظم تک‌قطبی به نظام چندقطبی گفته بود مواضع ایران در این دوران نباید به گونه‌ای باشد که تصور «چالش قدرت هژمون» را ایجاد کند، یعنی جمهوری اسلامی باید طوری رفتار کند که برای قدرت مسلط دنیا یا همان «کدخدا» ایجاد چالش نکند؛ این نقدی بود سعید جلیلی در مناظره‌های انتخاباتی سال ۹۲ به قالیباف وارد کرد و البته او در سخنانش هیچ واکنش یا توضیحی ارائه نداد. 

به گفته جواد ظریف، قالیباف در تابستان ۹۱ برای مسئولیت کمیته سیاست خارجی ستاد خود و تصدی وزارت خارجه دولت احتمالی خود از او دعوت کرده است. پس از امضای برجام در سال ۹۴ قالیباف این موفقیت را به «دوست عزیز» خود محمدجواد ظریف تبریک گفت و از «تلاش‌های مجاهدانه» او تقدیر کرد. او «موفقیت دستگاه دیپلماسی» را «پایه افتخار کشور» خواند و برجام را «بدون شک یک موفقیت بزرگ» دانست. 

قالیباف با اعلام اینکه «من با برجام موافق هستم» در تبلیغات انتخاباتی سال ۹۶ گفت که «هر دولت دیگری بود همین مسیر را می‌رفت» و در موضعی عجیب برجام را «تصمیم نظام» و خود را «پاسدار برجام» خواند.