تصاویر؛ ناخن‌های هنری؛ راه فرار زنان کوبایی از بحران اقتصادی
با وجود بحران اقتصادی عمیق در کوبا، بسیاری از زنان این کشور به مانیکورهای پرزرق‌وبرق پناه برده‌اند؛ اقدامی نه‌فقط برای زیبایی، بلکه به‌عنوان شکلی از خودبیان‌گری و حتی منبع درآمد.
فرارو- با وجود بحران اقتصادی در کوبا، بسیاری از زنان به ناخن‌آرایی‌های پرجزئیات و پیچیده روی آورده‌اند تا با این کار جسورانه، سبک خاصی از مد را به نمایش بگذارند.
به گزارش فرارو، مانیکوریست‌هایی مانند ماریسل داریاس والدس این کار را شکلی از هنر می‌دانند و طرح‌هایی می‌سازند که ساعت‌ها طول می‌کشد و ممکن است تا ۴۰ دلار هزینه داشته باشد، یعنی بیش از سه برابر متوسط حقوق ماهیانه در کوبا.
زنان کوبایی باوجود موانع اقتصادی، حاضرند هزینه‌ی زیادی برای ناخن‌هایی بسیار بلند و پیچیده پرداخت کنند.
درحالی‌که طرح‌های افراطی ناخن در کشورهای دیگر رایج است، در کوبا به‌خاطر درآمد محدود مردم و سختی در تهیه لوازم، این کار برجسته‌تر است.
بحران اقتصادی فزاینده تقریباً همه جنبه‌های زندگی در کوبا را دشوار کرده؛ صف‌های طولانی اتوبوس، قطعی برق و کمبودها بخشی از زندگی روزمره در این جزیره‌اند.
برای کسانی که این حرفه را به‌خوبی آموخته‌اند، ناخن‌آرایی پرزرق‌وبرق به منبع مهمی از درآمد در اقتصاد محدود خصوصی کوبا تبدیل شده است.
اخیراً، ماریسل برای یک مشتری تقریباً شش ساعت وقت صرف کرد تا اکستنشن‌های آکریلیکی را نصب و تزئین کند.
وی یک سالن ناخن در خانه‌اش در هاوانا راه‌اندازی کرده که در آن محصولات تخصصی و وارداتی خود را به نمایش گذاشته؛ محصولاتی که هم گران هستند و هم به‌سختی در شهر به‌دست می‌آیند.
ناخن‌هایی که داریاس برای مشتری‌اش ماریام کامیلا سوسا طراحی کرد، دست‌کم ۲.۵ سانتی‌متر طول داشتند. سوسا شخصیت کارتونی باب‌اسفنجی را انتخاب کرد چون مورد علاقه دخترش بود. طرح‌های روی ناخن‌ها همگی متنوع و کاملاً دست‌ساز بودند.
داریاس می‌گوید با این سطح از جزئیات، بیشتر از دو مشتری در روز نمی‌تواند بپذیرد.
وی گفت: قبلاً فقط نیم‌ساعت طول می‌کشید. یک مانیکور ساده بود با لاک طبیعی و تمام؛ ولی حالا تبدیل به یک هنر شده، دیگر فقط درست‌کردن ناخن نیست.
داریاس افزود: زنان کوبایی خیلی به خودشان می‌رسند. شاید غذا نداشته باشند، ولی ناخن، مو، مژه و پایشان همیشه باید مرتب باشد.
هیچ آمار رسمی از تعداد این کسب‌وکارهای تخصصی وجود ندارد، اما از زمان همه‌گیری کرونا، این فضاهای کوچک خصوصی رونق گرفته‌اند و بعضی آن را به هنر تبدیل کرده‌اند.
مانیکوریست‌ها همچنین یاد گرفته‌اند که تولیدکننده‌ی محتوا هم باشند، با حساب‌های حرفه‌ای در شبکه‌های اجتماعی برای تبلیغ و فروش خدماتشان، با وجود اینترنت ناپایدار کوبا.
مانیکوریست «دایانا روچه» نمونه‌هایی از پست‌های شبکه‌های اجتماعی‌اش را به نمایش می‌گذارد.
این کار منبع درآمدی برای بسیاری شده است. برخی از مانیکوریست‌ها فارغ‌التحصیل دانشگاه هستند، اما در شرایط اقتصادی دشوار، این کار گزینه خوبی نسبت به حقوق پایین است.
هزینه خدمات بین مشتری و مانیکوریست توافقی است و از ۱۰ تا ۴۰ دلار متغیر است. مبلغ زیادی در کشوری که حقوق ماهیانه دولتی حدود ۵۰۰۰ پزوی کوبا (تقریباً ۱۳ دلار) است. البته بسیاری از خانواده‌ها از کمک مالی بستگان خارج‌نشین یا یارانه‌های دولتی بهره‌مندند.
لوازم کار یا توسط خود مانیکوریست‌ها یا بستگانشان از آمریکا یا پاناما به کوبا آورده می‌شود، یا از فروشندگان محلی خریداری می‌شود. یک شیشه کوچک لاک حرفه‌ای ممکن است تا ۱۵ دلار قیمت داشته باشد.
یک زن کوبایی گفت: بدون ناخن‌هایم، من هیچ‌کسم. می‌دانم ارزان نیستند، ناخن‌ها یک تجمل‌اند، تجمل من.
