معجزه اوزمپیک در درمان بیماری کبد چرب مرگبار
این کارآزمایی با ۸۰۰ شرکت‌کننده، نشان داد که تقریباً ۶۳ درصد از مصرف‌کنندگان سماگلوتاید کاهش التهاب کبدی را بدون بدتر شدن زخم تجربه کردند. علاوه بر این، نزدیک به ۳۷ درصد از این افراد کاهش زخم کبدی را نشان دادند که بیش از دو برابر نرخ مشاهده شده در گروه دارونما بود.
فرارو- سماگلوتاید، ماده فعال موجود در داروهایی مانند اوزمپیک و وگووی، نویدبخش توقف و احتمالاً معکوس کردن بیماری کبد چرب مرتبط با اختلال متابولیک (MASH) است که یک بیماری شایع و کشنده کبدی محسوب می‌شود. این کشف از مطالعه‌ای بین‌المللی و برجسته به نام کارآزمایی بالینی فاز ۳ "تأثیر سماگلوتاید در افراد مبتلا به استئاتوهپاتیت غیرالکلی غیرسیروزی" (ESSENCE) نشأت می‌گیرد که توسط دکتر آرون سانیال و دکتر فیلیپ نیوزوم هدایت شده و نتایج آن در مجله پزشکی نیوانگلند منتشر شده است.
به گزارش فرارو، این کارآزمایی با ۸۰۰ شرکت‌کننده، نشان داد که تقریباً ۶۳ درصد از مصرف‌کنندگان سماگلوتاید کاهش التهاب کبدی را بدون بدتر شدن زخم تجربه کردند. علاوه بر این، نزدیک به ۳۷ درصد از این افراد کاهش زخم کبدی را نشان دادند که بیش از دو برابر نرخ مشاهده شده در گروه دارونما بود. این دارو همچنین به کاهش وزن، بهبود نشانگرهای کبدی و ارتقاء سلامت کلی قلب کمک کرد. MASH حدود ۱۵ میلیون آمریکایی را تحت تأثیر قرار می‌دهد و در حال حاضر تنها یک درمان مورد تأیید FDA دارد، که نیاز مبرم به گزینه‌های درمانی مؤثر را برجسته می‌کند.
سماگلوتاید پیش از این برای دیابت و کاهش وزن شناخته شده بود. اثربخشی آن در برابر MASH، یک بیماری کبدی متمایز و شدید، نشان‌دهنده تأثیر گسترده‌تر آگونیست‌های GLP-1 است. این امر به این معناست که این دسته از داروها ممکن است طیف درمانی بسیار وسیع‌تری در اختلالات متابولیک مختلف داشته باشند و فراتر از موارد اولیه خود عمل کنند. این یک گرایش مهم در تحقیقات داروسازی را نشان می‌دهد که در آن کلاس‌های دارویی موجود، کاربردهای مفید و غیرمنتظره‌ای پیدا می‌کنند. این رویکرد می‌تواند به یک روش یکپارچه‌تر و مؤثرتر برای مدیریت مجموعه‌ای از بیماری‌های متابولیک منجر شود، که به طور بالقوه رژیم‌های درمانی را ساده کرده و نتایج بیمار را در شرایط مختلف بهبود می‌بخشد.
MASH به عنوان یک "بیماری کبدی کشنده" توصیف شده که میلیون‌ها نفر را در سراسر جهان تحت تأثیر قرار می‌دهد و با نرخ بالای ناتوانی و بار اقتصادی قابل توجهی همراه است. اگر یک دارو بتواند به طور مؤثر چندین بیماری شایع مانند دیابت، چاقی و MASH را درمان یا معکوس کند، تأثیر تجمعی بر سلامت عمومی و اقتصاد مراقبت‌های بهداشتی بسیار زیاد خواهد بود. این امر می‌تواند منجر به کاهش قابل توجه هزینه‌های مراقبت‌های بهداشتی بلندمدت و بهبود چشمگیر کیفیت زندگی برای بخش بزرگی از جمعیت شود که بر ارزش چنین نوآوری‌های دارویی "چندمنظوره" تأکید می‌کند.
