در ادامه تصویری کمتر دیده شده از ایستگاه اتوبوس های خطی تهران در ضلع غربی میدان سپه (توپخانه) را در سال 1326 و پیش از تاسیس شرکت واحد اتوبوسرانی مشاهده می کنید.
در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۴۴۳ مطلب
در ادامه تصویری کمتر دیده شده از ایستگاه اتوبوس های خطی تهران در ضلع غربی میدان سپه (توپخانه) را در سال 1326 و پیش از تاسیس شرکت واحد اتوبوسرانی مشاهده می کنید.
برخی محله‌ها در تهران، از گذشته‌های دور، بودند و هستند و احتمالا خواهند بود، اما از برخی محله‌ها تنها نامی به‌جای مانده و البته از برخی دیگر، علاوه بر نام، گاهی نشانه‌هایی هم باقی‌مانده است.
نقشه‌ای که در اینجا ملاحظه می‌کنید در کتاب سفرنامۀ هانری رنه دالمانی (جهانگرد و نویسندۀ فرانسوی) چاپ شده است. دالمانی در حدود سال 1277 و در دوران سلطنت مظفرالدین شاه قاجار به ایران سفر کرده بود. در این نقشه، شهر تهران بسیار کوچکتر از امروز بوده و مناطقی مانند تجریش، قلهک، زرگنده و سلطنت‌آباد (پاسداران امروزی) کا ملا در بیرون از محدودۀ شهری قرار داشته‌اند. در این نقشه همنین برخی شهرهای حومه تهران از جمله کرج و رباط کریم نیز مشخص شده‌اند. رباط کریم در آن زمان به دلیل برخورداری از آب فراوان و…
۷۰ سال پیش شهربانی تهران برای جلوگیری از بازار سیاه، بلیت ۴ سینما را در تهران کوپنی کرد.
حدود ۳دهه از خداحافظی اتوبوس‌های دوطبقه که یکی از قدیمی‌ترین ایستگاه‌های آن حوالی سه‌راه افسریه بود، می‌گذرد.
محله یوسف آباد از ساخته‌های مرحوم میرزا یوسف آشتیانی صدراعظم است که در آن زمان به‌صورت آبادی در شمال غربی شهر تهران بر روی یکی از تپه‌های شمالی شهر شکل گرفت.
محمود منیعی، تهران پژوه، تعریف می‌کند: «در گذشته مردم از شاخ حیوانات برای اطلاع رسانی در مواقع خاص و حساس بوق‌هایی را درست می‌کردند و یکی از جا‌های مورد استفاده از این بوق‌ها در حمام‌ها بود. معمولاً بوق‌ها در ۲ نوبت به صدا در می‌آمد؛ یکی برای اعلام باز شدن حمام و دومی برای اعلام تبدیل حمام مردانه به زنانه. ساعت کار حمام‌ها هم به این شکل بود که حمام‌ها از ساعت ۳ بعد از نیمه‌شب تا ساعت ۸ صبح مردانه بود و از ساعت ۹ صبح زنانه می‌شد.»
اولین عکس از پروژه ساخت مسکن در محله نارمک تهران دی ماه ۱۳۳۳ منتشر شد.
اگر چه بیشترین حمام‌های قاجاری در تهران ساخته شد، اما وسایل استحمام معمولا از شهرهای دور و نزدیک به پایتخت می‌رسید. کارگاه‌های راسته خیابان مولوی و محدوده بازار، محل تولید روشور و انواع صابون بود، اما مواد اولیه آنها به شهرهای دیگر تعلق داشت.