در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۲۵ مطلب
نئاندرتال‌ها و دنیسوان‌ها، نزدیک‌ترین خویشاوندان باستانی انسان امروزی به شمار می‌روند. نئاندرتال‌ها حدود ۴۰۰ هزار سال پیش، از نیاکان مشترک ما جدا شدند و به‌عنوان شاخه‌ای مستقل از انسان‌های نخستین شکل گرفتند. در مقابل، دنیسوان‌ها گونه‌ای مرموزتر و ناشناخته‌تر از انسان‌های اولیه هستند که حدود ۴۳۰ هزار سال پیش از از نئاندرتال‌ها جدا شده و مسیر تکاملی مستقلی را طی کردند.
دانشمندان می‌گویند افرادی که زود به رختخواب می‌روند و زود بیدار می‌شوند، ممکن است از اجداد باستانی خود یا حداقل نئاندرتال‌هایی که اجدادشان با آن‌ها تولید مثل کرده‌اند؛ این عادت را به ارث برده باشند.
این حقیقت که نئاندرتال‌ها توانستند آتش درست کنند و از آن برای پخت و پز استفاده کنند، گواه هوش آن‌هاست. دیگو آنجلوچی، باستان‌شناس دانشگاه ترنتو و یکی از نویسندگان این مطالعه، توضیح می‌دهد: «این حقیقت مشاهدات و نظریه‌های ما را از مطالعات قبلی تأیید میکند.»
تجزیه و تحلیل ژنتیکی نشان می‌دهد که جمعیت اجداد انسان در ۹۳۰۰۰۰ سال پیش در آستانه انقراض بوده است وضعیتی که ممکن است منجر به ظهور گونه جدیدی شده باشد.
یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهد که ژنی به نام GLI ۳ که توسط نئاندرتال‌ها و دنیسووا‌ها حمل می‌شده، نقش مهمی در شکل‌دهی ساختار بدن منحصربه‌فرد آن‌ها داشته است.
محققان دانشگاه اِبِرهارد کارلز توبینگن و محققان آلمانی، نگاهی دقیق‌تر به قطران مورد استفاده برای چسباندن ابزار‌های نئاندرتال انداخته‌اند و برای درست کردن چسب، روش بسیار پیچیده‌تری از آنچه قبلاً تصور میشد یافتند.
در مطالعه‌ای که در ۸ مه در مجله Communications Biology منتشر شد، یک تیم بین‌المللی محققان دریافتند ژن خاصی که منجر به داشتن بینی بلندتر (از بالا به پایین) می‌شود، ممکن است نتیجه یک انتخاب طبیعی باشد. این سازگاری زمانی اتفاق افتاد که انسان‌ها قاره آفریقا را ترک کردند و باید با آب و هوای سردتر سازگار می‌شدند.
تجزیه و تحلیل یک نئاندرتال در اسپانیا از نتیجه تحقیقات قبلی دانشمندان اسرائیلی در مورد چگونگی زنده ماندن آنان از این عادت سمی پشتیبانی میکند.
محققان از پایگاه داده ژنوم شاملِ مجموعه‌ای از دی‌اِن‌اِی‌های باستانی که برنده جایزه نوبل، سوآنته پابو، گردآوری و منتشر کرده بود، به عنوان مرجع استفاده کردند که به آن‌ها امکان می‌داد که ویژگی‌های گیرنده‌های بویایی هر سه گونه انسان را با نگاه کردن به ژن‌های مرتبط با آن شناسایی کنند.
گروهی از نئاندرتال‌هایی که در مرکز اسپانیا زندگی می‌کردند، غارهایشان را با جمجمه‌های تک‌شاخ سیبری و پستانداران بزرگ دیگر پر می‌کردند و احتمالاً هدف نمادین مرموزی از این کار داشتند.
