وقتی از جهرمی می‌پرسم که چه شد عرف مدیریتی در ایران شکست و وزارت به جوان دهه شصتی رسید؟! زد و بند که نبود؟! لبخند می‌زند و می‌گوید معجزه بود که تصمیم گرفتند مدیران سالمندی را که به صندلی‌ها چسبیده‌اند، از صندلی‌ها جدا کنند. او ماجرای وزیرشدنش را این‌طور توضیح می‌دهد که «همه چیز را مدیون محمود واعظی هستم. خوش‌شانسی بزرگی است که شما مدیری داشته باشید که اجازه دهد زیردستش دیده شود و رشد کند و من این خوش‌شانسی را داشتم.»
