در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۷۳ مطلب
روزنامه اطلاعات ۵۰ سال پیش با مرتضی نی‌داود گفت‌وگویی خواندنی منتشر کرد که در آن عنوان شد: موسیقی اصیل ایرانی، سوزی دارد که از آتش برمی‌خیزد اما در سالهای اخیر، این سوز از برف برمی‌خیزد؛ سوز سرمای زمستان است! شادروان مرتضی نی‌داود (۱۳۶۹.۱۲۷۹) آهنگساز و نوازنده بزرگ تار آثارش با قمرالملوک وزیری از شاهکارهای موسیقی ایران است و تصنیف مرغ سحر با شعری از ملک الشعرای بهار از معروفترین آثار اوست. روزنامه اطلاعات ۱۳ خرداد ۱۳۵۴ گفت‌وگویی با مرتصی نی داود منتشر کرد. گفت‌وگو را بخوانید و عکسی منتشر نشده…
«هزاران آهنگساز کار تولید کردند و رفتند اما آثار بزرگانی چون روح‌الله خالقی ماندگار می‌شود. این درحالی است که نسل جدید از علم و تکنیک روز برخوردار است و حتی سواد و ذوق موسیقایی دارد اما چیزی که گمشده این کار است و موجب می‌شود ماندگار نشود درون این آدم‌ها است. به باور من باطن آدم‌ها در ماندگاری کاری که خلق می‌کنند بسیار اثرگذار است.»
عصر امروز دوشنبه ۲۲ اردیبهشت ۱۴۰۴، شب هشتصد و چهل و یکم بخارا میزبان استاد «حسین علیزاده»، مولف و آهنگساز بود. این مراسم به معرفی آخرین اثر استاد علیزاده با عنوان «دستگاه‌های موسیقی ایران» که در واقع بازشناسی، تدوین و بازنویسی ردیف موسیقی ایرانی است پرداخت. در این برنامه هوشنگ مهراردلان، محمد فاضلی، سیروس جمالی، بابک خضرائی، علی بوستان، علی دهباشی و پریسا پولادیان به سخنرانی پرداختند و در انتها استاد حسین علیزاده قطعه‌ای کوتاه با ساز شورانگیز نواختند.
شکرایی‌راد سال ۱۳۷۵ با آهنگسازی برای فیلم سینمایی «موشک کاغذی» پا به عرصه حرفه‌ای سینما گذاشت.
۶۰ سال از اول فروردین ۱۳۴۴ و درگذشت مرتضی محجوبی نوازنده و آهنگساز بزرگ ایرانی می‌گذرد.
این تصمیم ناگهانی، شوک بزرگی به اهالی موسیقی وارد کرد.
آیین یادبود فریدون شهبازیان آهنگساز و استاد موسیقی، با حضور چهره‌های پیشکسوت هنر موسیقی از جمله مجید انتظامی، هوشنگ کامکار، محمد اصفهانی و همچنین با حضور تهیه کنندگان سینما و رائد فریدزاده رئیس سازمان سینمایی روز سه‌شنبه ۲ بهمن در محل فرهنگسرای نیاوران برگزار شد.
شهبازیان متولد ۲۱ خرداد ۱۳۲۱ بود و در ۸۲ سالگی چشم از جهان فروبست. این هنرمند شناخته‌شده فعالیت‌های متعدد و مؤثری در زمینه آهنگسازی فیلم، سریال و ترانه داشته است.
«من در معرض اتهامی قرار گرفتم که به نظر خودم فی‌نفسه ضایع بود، یعنی مناسبت نداشت. من آدمی نیستم که چنین پروسه عجیب و غریبی را در زندگی‌ام طی کرده باشم. هرکسی که من را از نزدیک می‌شناخت، محال بود چنین چیزی را باور کند. یک عده‌ای از دوستداران من شروع کردند به پیداکردن سرنخ‌ها و عقب رفتند و بالاخره سعی کردند تصویر نسبتا کاملی بسازند، هرچقدر این تصویر از این طرف قوت گرفت، از آن طرف سست‌تر شد و این شد که گفتم ولش کن.»
دختر ثمینه باغچه‌بان آهنگساز، شاعر و نویسنده می‌گوید ناراحتی من از این است که هنرمندان زیادی از تهران دور می‌شوند، چون نمی‌توانند از پس اجاره‌بها بر بیایند، آیا ما باید تهران را رها کنیم؟ واقعا زندگی آسان نیست و آیا مادرم در آستانه صد سالگی، توسط صاحبخانه باید از خانه بیرون انداخته شود؟
