ترنج
-

در مورد

هالیوود

در فرارو بیشتر بخوانید

۴۳۰ مطلب

  • لی وینر با دادن رشوه وارد اتاق خواب مرلین مونرو شد و پنج رول عکس از جسد او گرفت. سه رول از این عکس‌ها را به مجله لایف ارسال کرد و دو رول دیگر را در نزد خود نگه داشت که حاوی عکس‌های برهنه از مریلین مونرو بود.

  • اوانز در سال ۱۹۶۷ یعنی زمانی که ۳۶ سال داشت به عنوان رییس بخش تهیه فیلم استودیو پارامونت انتخاب شد. او در سال ۱۹۷۴ از مقام خود کناره‌گیری کرد تا بتواند شرکت فیلم خود یعنی رابرت اوانز پروداکشنز را تاسیس کند و فیلم‌های بیشتری از جمله «چاینا تاون» را بسازد.

  • درک ما از تاریخ معمولاً آثاری است که روح یک زمانه را در خود جمع کرده اند و تصویر سالیانِ رفته را برای آینده تثبیت کرده‌اند. این تصاویر معمولاً در قصه‌ها جاودانه شده‌اند: درست همان‌طور که حال‌وهوای ژاپنِ پس از جنگ، در فیلم «گوجیرا» / Gojira نمایش داده شد. فیلمی با گل‌درشت‌ترین اظهارنظر‌های سیاسی، که قصهُ ساخت آن ابعاد بزرگ‌تری از خود فیلم و هیولاهایش دارد.

  • بسیاری از هنرمندان و بازیگران مشهور خارجی باوجود داشتن میلیون ها هوادار ترجیح می دهند از مترو و وسایل نقلیه عمومی استفاده کنند.

  • با خبر درگذشت این بازیگر جوان شوک شبکه‌های اجتماعی را فراگرفت. گفته شده کامرون بویس بازیگر سریال «زادگان» شنبه بر اثر یک مشکل پزشکی درگذشت.

  • فیلم جدید کوئنتین تارانتینو، «روزی روزگاری هالیوود» سروصدای زیادی به پا کرده است. فیلمی دربارهٔ دههٔ پرفرازونشیب شصت در لس آنجلس که بخشی از آن به ماجرای قتل‌های خانوادهٔ منسون و خصوصاً قتل شارون تیت مربوط می‌شود. اما تارانتینو در پرداختن به موضوع خانواده منسون تنها نیست و امسال مجموعاً سه فیلم با همین موضوع ساخته شده است. در این ویدیو نگاهی انداخته‌ایم به این سه فیلم و آثار دیگری که در مورد منسون و فرقه‌اش در سال‌های گذشته ساخته شده است.

  • آیا «حقه جوان‌سازی بازیگران»، باعث می‌شود ستارگان مسن هالیوود برای همیشه در سینما باقی بمانند؟ از ساموئل اِل جکسون گرفته تا ویل اسمیت، همه بازیگران می‌توانند در این حقه سینمایی استفاده شوند؛ تکنیکی که معلوم نیست چقدر برای صنعت فیلمسازی مفید خواهد بود.

  • ماجرای این پیشنهاد از سفر من به برزیل برای شرکت در مسابقات جام‌جهانی فوتبال کلید خورد. زمانی‌که به استادیوم می‌رفتم تا بازی‌ها را ببینم، مردم می‌آمدند و با من عکس می‌گرفتند و می‌گفتند «الویس نمی‌میرد» و بیشتر دوربین‌های عکاسی و فیلمبرداری روی چهره‌ام زوم می‌کردند. به‌هرحال بعد از بازگشت به ایران، یک روز دوست من که در برزیل زندگی می‌کند، گفت تلویزیون‌های برزیل و آمریکا بارها چهره‌ات را نشان داده‌ و از شباهت چهره‌ات با الویس پریسلی صحبت کرده‌اند

  • این فیلم که در روز‌های آخر به فهرست فیلم‌های بخش رقابتی جشنواره کن اضافه شد، یک کمدی-درام سیاه با بازی «لئوناردو دی‌کاپریو» و «برد پیت» در نقش‌های اصلی است که داستان یک ستاره تلویزیونی رو به فراموشی و بدلکار او را در اواخر دهه ۱۹۶۰ میلادی روایت می‌کند، درست در همان زمانی که لس‌آنجلس در تب و تاب قتل‌های خانواده «منسون» قرار داشت. این خانواده تبهکار به سرکردگی «چارلز منسون» در آگوست ۱۹۶۹ در یک شب چند نفر را در یک سکونتگاه هالیوودی متعلق به «رومن پولانسکی» کارگردان مطرح لهستانی-فرانسوی سلاخی…

  • دونالد ترامپ هم ممکن است یک نشان در بلوار هالیوود داشته باشد، اما او چیز دیگری است: ترامپ یک ستاره‌ی سینما نیست، بلکه یک سلبریتی است. در واقع، او موجودی است که توسط وارثان هالیوود، اخبار تلویزیون کابلی، تلویزیون واقع‌نما، رادیوی گفت‌وگویی و رسانه‌های اجتماعی که گفتمان ملی آمریکایی‌ها را تعریف می‌کنند، تخم‌ریزی و پرورده شده است. ریگان آن گفتمان را با فانتزی‌های دلپذیر پر می‌کرد؛ ترامپ، در یک اکوسیستم اطلاعاتی بسیار پست رشد یافت که از پیش به دروغ آلوده بود؛ جایی که اعمال احمقانه‌اش به جای حقیقت…