در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۲۴ مطلب
یک تحلیلگر مسائل سیاسی گفت: اگر با این نسل با چوب و چماق برخورد شود، واکنش بعدی آن قطعا ابعاد تندتری پیدا می‌کند. زیرا آدمیزاد را نمی‌توانید منع کرده و اراده‌اش را نادیده بگیرید. هرجوری باشد عصیان می‌کند. راهش این است که سیستم نگاهش را عوض کند. راه شکل گیری احزاب و فعالیت مدنی و فضای دانشگاه‌ها را باز کند؛ بنابراین این وضعیت قابل ادامه دادن نیست.
زیدآبادی گفت: کل رفتار سیاسی در ایران آلوده است. همه این اختلافات و نزاعات بر سر تأمین یک منفعت عمومی یا منفعت ملی یا مصلحت عمومی نیست و همه در صدد اثبات خود، حذف و نفی رقیب هستند. از این جهت رفتارهایشان هم به طور فصلی تغییر می‌کند.
رئیسی که در ماه‌های ابتدایی ریاست جمهوری‌اش می‌کوشید تا رضایت اقشار میانه‌روتر جامعه را جلب کند، اکنون به طرزی آشکار تمام تلاشش را صرف جلب رضایت نیرو‌های تندروتر حامی حکومت کرده است.
ظاهرا ارایه تصویری وابسته از جمهوری اسلامی به روسیه که نیرو‌های سرنگون‌طلب در جا انداختن آن در بین تمام اقشار مردم ایران موفق نبوده‌اند، قرار است از طریق پاره‌ای محافل درون قدرت کاملا جا انداخته شود! تصویر وابستگی اگر بین افکار عمومی به‌طور فراگیر جا بیفتد، دیگر هیچ سطحی از مشروعیت برای نظام باقی نخواهد گذاشت.
پس از ناآرامی‌های آبان ۹۸ بسیاری از چهره‌های مطرح تمام طیف‌های سیاسی، خواهان تعریف سازوکار قانونی روشنی برای اعتراض مردم معترض به تصمیمات نهاد‌های حاکم شدند. انتظار می‌رفت دولت حسن روحانی گامی در این جهت بردارد. عمر دولتش به سر رسید، اما او کاری در این زمینه انجام نداد.
زید آبدی نوشت: به نظر من که اگر نمایندگان تمام وقت خود را صرف قرائت قرآن و خواندن نماز کنند از صمیم قلب باور دارم که برای دنیا و آخرتِ خودشان و جملگی ما، بسیار مفیدتر از آن اظهارنظر‌ها و بحث‌هایی است که بعضاً در سطح علنی مجلس مطرح می‌کنند!
تاجزاده با بیان اینکه آقای زیدآبادی باز نگفتند که چه باید کرد، یعنی آن کاری که مد نظرشان است را توضیح دهند، با تایید حرف زیدآبادی مبنی بر اینکه آیا این سرنوشت محتوم بوده است، گفت این حرف درست است و می‌شد کارهای دیگری کرد.
اگر آن تندروها از نگاه گنجی موجوداتی جنایتکار و عامل قتل عام هزاران انسان بیگناه باشند، چنین کاری چگونه ممکن است و سهیم شدن در قدرت با آنان چه توجیهی دارد؟
در آستانه انتخابات پنجم مجلس شورای اسلامی بود که جمعی از مدیران دولت دوم هاشمی‌رفسنجانی به همراه برخی وزیران آن درباره تک‌صدایی موجود در جامعه ابراز نگرانی کرده و به‌این‌ترتیب اعلام موجودیت کردند. ١٦ نفر از مدیران دولت هاشمی پس از برگزاری سلسله جلساتی با موافقت رئیس‌جمهوری وقت، تشکلی را با عنوان کارگزاران سازندگی بنا نهادند.
