در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۱۵۸۳ مطلب
رئیس اسبق صدا و سیما گفته که محمدرضا رحیمی، معاون اول دولت احمدینژاد، سه، چهار سال به زندان رفت. از نظر من و خیلی از بزرگان کشور و آدمهای معتبر و صاحب جایگاه در کشور آقای رحیمی بیگناه بود. چرا ایشان همین برداشت خود را با دلایل کافی همان زمان نگفتند و اکنون پس از ۱۱ سال آن را اعلام کردهاند؟ اصولا الان چه فایدهای دارد؟
«این دولت تا اندازهای در تلطیف فضای پس از ۱۴۰۱ نقش داشته است. بهویژه با جلوگیری از اجرای مصوبه ضدامنیت ملی مجلس و نیز با وجود رویکرد و ادبیات سازنده آقای پزشکیان و دولت در این موضوع. ولی خیلی راه مانده که شکاف ناشی از ۱۴۰۱ ترمیم شود. رفتار مردم در جنگ هم مقوله جداگانهای است.»
«خوشمزهترین بخش آنجاست که یکی از آقایان مدعی میشود که خداوند خودش چنین نظامی را اداره میکند. اگر کسی از این ادعای عجیب به خدا پناه ببرد بیراه نرفته است. تا حالا میگفتید ما از طرف خدا هستیم حالا که وضع نامطلوب است کل مسوولیت را بر دوش خدا میاندازید. این یکی دیگه نوبر نوبر است. بعد هم معلوم نیست اگر وضع خوب و توپ توپ است و خداوند هم خودش اداره میکند پس این همه گلایه و عصبانیت شما از دیگران چیست؟ »
آقای پزشکیان به جای آنکه در مسیر حل این مسائل حرکت کنند، میخواهند مجبورش کنند که نقش جزئی از این فرآیند را ایفا کند، ولی چون صداقت دارد و نمیخواهد در این نقش بازی کند، عملاً و برخلاف مسئولان قبلی قصد پوشاندن حقیقت را ندارد.
فعال رسانهگفت: تا جایی که من پیگیر مطالعات بودهام، مستنداتی وجود ندارد که نشان دهد مجازات اعدام بازدارنده است. در برخی ایالتهای آمریکا مجازات اعدام وجود دارد و در برخی دیگر نه. در آنجا هم ایالتهایی که مجازات اعدام ندارند، سرانه قتل کمتری دارند. هدف از اعدام قاتل بازدارندگی نیست. به همین دلیل در شرع و قرآن هم توصیه به عفو شده است. زمانی که توصیه موکد به عفو میشود به این معنی است که بازدارندگی ندارد.
«روایتی که نیروی متجاوز از این جنگ منتشر کرد به این دلیل غلبه یافت که در روزهای اول روایت واقعگرایانه رسانههای داخلی امکان تولید و انتشار نیافت. پیشنهاد میشود که یکی از روزهای تعطیل تمامی اعضای هیات دولت و استانداران و معاونان آنان به منازل و محلهای سکونت مجروحین و زیاندیدگان از این جنگ بروند و پای صحبتهای آنان بنشینند».
«مگر سلطانهای قبلی که اعدام شدند چه چیزی نصیب مردم شد؟ هیچ، بدتر هم شد. از آزادی آنان هم استقبال میکنیم. ولی شرط آن پذیرش رقابت و شفافیت و پاسخگویی و بیطرفی مطلق حکومت نسبت به شهروندان است. مردم سرمایهدار سوگلی و نمایشی نمیخواهند. اگر امکانی برای پاسخگویی فراهم بود آنگاه پرسشهای کلیدی مطرح خواهد شد.»
از دید یک فعال رسانهای، مسئله لغو کنسرت همایون شجریان نه بیحجابی است و نه حتی رفتارهای ناهنجار؛ چون اگر چنین مشکلاتی منظور باشد، در صورت برگزاری در ورزشگاه آزادی هم میتوانست رخ دهد و این عوارض احتمالی منحصر به خیابان و میدان نیست. ایده مخالفت با کنسرت مزبور، با دوبال همیار پرواز میکند. یک بال تندروهای داخلی و بال دوم نیز براندازان وابسته به بیگانه هستند.
«گفتوگوهای رتوریک را میتوان یک طیف دانست. از جدل و انگیزهخوانی و فحاشی و ستیزهجویی گرفته تا نزدیک شدن به بیان به نسبت منطقی و نگاه همدلانه. خطر آنجایی است که همزمان دو اتفاق رخ میدهد؛ اول غالب شدن کامل گفتار رتوریک ستیزهجویانه بر الگوهای دیگر و دوم غلبه گفتار رتوریک بر کسانی که باید منادیان گفتار علمی باشند.»
جالب است که ایران در خارج گفتوگو میکند، ولی در داخل حتی هیچ گفتوگویی صورت نمیگیرد. گفتوگوهای داخل کشور نه پشت میز، بلکه از روی پشت بام و با فاصله زیاد است. که به هر چیز شبیه است، جز گفتوگو. معلوم نیست چرا یک نفر ردصلاحیت میشود، بعد چرا تأیید میشود و حتی رئیسجمهور یا دبیر شورایعالی امنیتملی کشور میشود!
