چرا حرامهای دیگر را مانع نمیشوید یا حتی انجام میدهید؟ نخواندن نماز، نگرفتن روزه و... را چرا اجباری نمیکنید؟ یا اصلا چرا ربا میگیرید که بدترین حرام است؟ چرا دروغگویی را جرم اعلام نمیکنید که گناه کبیره است؟ غیبت را چه خواهید کرد؟ همه اینها هم مشهود است.
برای مثال درباره اعتراضات میتوان به راحتی گفت که اینها اندک هستند، یا از خارج پول میگیرند و هدایت میشوند و صدای مردم جای دیگری است. نمیدانیم که برداشت آنان از عینیت اجتماعی همین است یا این بیان نوعی از تبلیغات، با هدف قلب کردن واقعیت است. ولی از بخت بد برای آنان اینکه همه امور چنین نیست، به ویژه در اقتصاد که به راحتی میتوان گفت وضع مردم خوب یا راضی هستند یا بیکاری در فلان شهر صفر است (هر حرفی را که مدیران دولتی میزنند رییسجمهور نباید باور و آن را تکرار کند، حتما باید از طریق کارشناس…
عباس عبدی فعال سیاسی اصلاح طلب نوشت: دولت چین به دولتمردان کنونی ایران یاد داد که منافع ملی یعنی چه؟ و این خدمت بزرگی است، البته اگر این درس را گرفته باشند.
عباس عبدی درباره حکم اعدام محسن شکاری نوشت: متاسفانه محتمل است که این سیاست ایران را در مسیر غیرقابل بازگشت قرار دهد؛ این اعدام پیامی داشت به معترضین که گوش کسی به شما بدهکار نیست.
عباس عبدی گفت: فرض کنیم که خبری درباره یک متهم بازداشتی نوشته شد و دستگاه مربوط اعم از نیروی انتظامی یا سازمان زندانها یا وزارت اطلاعات گفتند که این خبر دروغ است، آیا امکان دسترسی و تهیه اسناد و مدارک و شواهد و تامین دلیل برای اثبات صحت خبر را در اختیار فرد متهم قرار میدهید تا از خود و ادعایش دفاع کند؟
عباس عبدی نوشت: رویکرد شورای نگهبان، قانون اساسی را به اولویتهای قدرت تقلیل داد. حضور مردم را از طریق رد صلاحیتهای استصوابی و نیز بیاثر کردن جایگاه مجلس در ساختار قانونگذاری و نظارتی به مرور کمرنگ کرد.
عباس عبدی نوشت: اگر بپذیریم این بولتنها که احتمالا تعدادشان کم هم نیست، واجد گزارهها و نقلقولهای غلط و دروغ است، در این صورت چگونه است که همچنان منتشر میشده است.