به نظر میرسد خاموشی دوران مرید و مرادی لزوما از سرِ نبودِ شخصیتهای کاریزماتیک نباشد و بیشتر ناظر به دورانی است که حرف شخص دیگر محور تصمیمگیری مردم نیست و مردم اگر با دلایل واضح قانع به مشارکت سیاسی نشوند، خواه هریک از شخصیتها و احزاب هرچه بگویند، وقعی به سخنان آنان نمینهند.