علیرضا پناهیان، سخنران مذهبی اصولگرا در حالی به تازگی از لزوم ثروت‌اندوزی قشر مذهبی جامعه سخن گفته که او در یکی از سخنرانی‌های قدیمی‌اش گفته «هیچ وقت دنبال پول درآوردن نبوده است.»
در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۹۴ مطلب
علیرضا پناهیان، سخنران مذهبی اصولگرا در حالی به تازگی از لزوم ثروت‌اندوزی قشر مذهبی جامعه سخن گفته که او در یکی از سخنرانی‌های قدیمی‌اش گفته «هیچ وقت دنبال پول درآوردن نبوده است.»
عبدی با مرور فضای دینی جامعه در ابتدای انقلاب یادآوری می‌کند که برخلاف ادعا‌های پناهیان تبلیغ دین نیاز چندانی به پول ندارد و این ادبیات برای توجیه رفتار‌ها و واقعیت‌هایی از دست‌درازی به رانت‌های دولتی است که نمونه آن در دولت محمود احمدی‌نژاد به‌کرات دیده شده و از آن زمان قوت گرفته است.
بعضی‌ها در مقابل بحث «زندگی بهتر» و این نوع نگاه به زندگی، می‌گویند که «عوارض این بحث شما درباره زندگی این است که ممکن است مردم دنیاطلب بشوند!
علیرضا پناهیان: بقاء اسلام و مسلمین در این است که پول در اختیار کسانی باشد که حق را می‌شناسند. آخر الزمان مردم برای حفظ دینشان نیاز به پول دارند.
علیرضا پناهیان از دیدار تتلو با ابراهیم رئیسی در سال ۹۶ دفاع کرده بود.
می‌دانید قسمت هولناک ماجرا کجاست؟ اینکه علیرضا پناهیان واقعاً به این حرفی که گفته معتقد باشد، فاجعه‌بار است.
علیرضا پناهیان در یک سخنرانی که فیلم آن در فضای مجازی درحال دست به دست شدن است، می گوید: مسئله حجاب با ساخت ۲ تا سریال که یکی در ایران و دیگری در خارج از کشور تهیه شود، قابل حل است. این گفتگو ها برای جامعه ما مسخره بازی است اینها مسائل مهمی نیست که در حلشان ماندیم. من نمی دانم این همه برو بیا و بکش و دعوا برای چیست؟
علیرضا پناهیان گفت: صهیونیسم می‌گوید من با عقاید دینی تو کاری ندارم، ولی انسانی که قرار است برده من باشد باید ضعیف شده باشد. نباید پدر آب آور و نان‌آور خانه باشد. نباید پدرسالاری باشد.
علیرضا پناهیان گفت: شاید وقت شعار «هیهات منا الذله» گذشته باشد و به جایش باید شعار مختار را بدهیم، «یا منصور اَمِت» یعنی‌ای که یاری شدی بکش! ما از مرحله شهادت‌طلبی فراتریم و در موضع انتقام قرار گرفتیم.
احمد زیدآبدی نوشت: الان دقیقاً کدام جریان سازشکار پای محکمی در قدرت رسمی دارد که مانع "مقاومت" و "جنگ" این افراد می‌شود؟ همۀ امور دست خود این افراد است. اگر وقعاً می‌خواهند و می‌توانند جنگ کنند، چرا دست روی دست گذاشته‌اند؟ و اگر نمی‌خواهند و نمی‌توانند دیگر چرا تقصیر آن را به گردن جریان سازشکار می‌اندازند؟
