بیژن عبدالکریمی معتقد است که امکان پاسخ‌گویی به این پرسش که چگونه ممکن است ما بتوانیم تفکر معنوی را با تفکر علمی و تکنولوژیک دوران جدید سازگار کنیم، مستلزم نیل به یک نحوه هستی‌شناسی تازه است و در حقیقت ما نیازمند انقلابی در اونتولوژی و یک شیفت پارادایمی در فهم جهان و هستی هستیم.
