در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۶۶۸ مطلب
قانون کار و استخدام آلمان به شدت به نفع نیروی کار است. در این کشور تمام روز‌های هفته به جز یکشنبه‌ها و تعطیلات عمومی، روز‌های کاری محسوب می‌شوند. با این حال، آلمانی‌ها معمولاً از دوشنبه تا جمعه کار می‌کنند. مجموع ساعات کار در هفته بین ۳۵ تا ۴۰ ساعت است. ساعت کاری روزانه به طور کل از هشت ساعت بیشتر نمی‌شود. حداقل حقوق معین شده در قانون کار آلمان، ساعتی معادل ۱۰.۶۵ دلار تعیین شده است. با توجه به ساعت کاری ۴۰ ساعته در آلمان، این رقم معادل ماهانه هزار و ۸۴۶ دلار می‌شود
در کشور بیگانه، پناهجویی نه تنها مایه خفت و خواری خود پناهجو می‌شود، بلکه به آبروی هم‌میهنان و کلا کشور وی نیز آسیب می‌زند. می‌پذیرم که شوربختانه عرصه برای برخی (و نه همه) بسیار تنگ شده است، اما اگر بسیاری از کارهایی که دیده‌ام پناهجویان ایرانی در ترکیه انجام می‌دهند را، در همان ایران انجام دهند، وضعیت‌مان خیلی بهتر از اینها می‌شود.
در این نظرسنجی برای سال چهارم سنگاپور رتبه اول را در رابطه با رتبه بهترین کشورها برای کار و زندگی پیدا کرده. سوییس به دلیل هزینه زیاد برای بزرگ کردن کودکان رتبه هشتم را دارد.
ارزیابی بانک جهانی از کشورها براساس عوامل مختلفی از جمله منابع طبیعی، بازار، کارآمدی، دارایی‌های استراتژیک و ارائه روش‌های گوناگون برای مهاجرت از طریق سرمایه‌گذاری انجام می‌گیرد. در این میان استرالیا جز ۱۰ کشور برتر برای مهاجرت سرمایه‌گذاران معرفی شده است.
بیاندیشیم که کودکان، قدرت و درک و فهم موضوعات ثقیل مذهبی را ندارند؛ که عصاره و چکیده‌ی دین همانا معنویّتی است که ازپیِ تفکر به اموراتی همچون مرگ و جهانِ پس از مرگ عاید می‌شود؛ و مگر نه اینکه پاسداشت زندگی ماحصل اندیشیدنِ مدام به مرگ است. دین، بسته‌ای سنگین و وزین است؛ ابزار یا کالایی برای تفنن و سرگرمی نیست. بفهمیم که غذای نذری تنها برای چشیدن و تبرّک است نه سیروپُرخوردن. باید دریابیم که جسارت گستاخی و بی‌گناهی می‌خواهد که سنگ بیاندازیم بر آن روسپی یا امرونهی کنیم، اما آموزش و حمایت و…
بعضی از کشورهای دیگر با سرمایه‌گذاری حدود ۱۰۰ هزار دلار یا کمتر به متقاضیان اقامت یا شهروندی ارائه می‌کنند که در این مطلب به بعضی از آنها اشاره شده است.
یعقوب موسوی، جامعه‌شناس شهری درباره مهاجرت از شهرهای بزرگ به شهرهای کوچک و روستاها می‌گوید:«این روزها شاهد مهاجرت معکوس بین چند گروه هستیم، افرادی که دیگر در شهرها امکان زندگی ندارند و فقر شهری دوباره آنها را به شهر و دیار خودشان باز می‌گرداند و حتی زندگی در حاشیه هم آنقدر گران و پر هزینه و پر خطر شده که آنها ترجیح داده‌اند به شهر و دیار خودشان برگردند.
مهاجرت این جمعیت ۳۵۰ هزار نفره یا بیشتر که احتمالا در آینده نزدیک این تعداد افزایش پیدا خواهد کرد، نیازمند خدمات آموزشی، بهداشتی، شهری و ... هستند؛ بنابراین تقاضا درباره این نیاز‌ها نیز افزایش پیدا می‌کند و برخی از این مناطق امکان فراهم کردن این امکانات را متناسب با خواست این افراد را ندارند که این هم معضل دیگه‌ای است که باید به آن هم توجه کرد
وزیر راه و شهرسازی با بیان اینکه حدود ۴.۵ میلیون نفر در بافت‌های ناکارآمد تهران زندگی می‌کنند گفته است: فروش تراکم در تهران در منطقه‌هایی مانند ۱، ۲، ۴ و ۵ نه تنها به ارتقای کیفیت زندگی کمکی نکرده است بلکه باعث توسعه گسترده سوداگری و افزایش قیمت مسکن نیز در این کلانشهر شده و زندگی را برای افرادی با بضاعت کمتر در اطراف تهران سخت‌تر کرده است.
