نگرانی جریان‌های اصولگرا از اختیارات ویژه رئیس‌جمهور و دفاع عده‌ای برای ارائه اختیارات بیشتر، مناقشه تاریخی رؤسای‌جمهوری بر سر حدود اختیاراتی که دارند را یکبار دیگر زنده کرد.
در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۱۹۰۶ مطلب
نگرانی جریان‌های اصولگرا از اختیارات ویژه رئیس‌جمهور و دفاع عده‌ای برای ارائه اختیارات بیشتر، مناقشه تاریخی رؤسای‌جمهوری بر سر حدود اختیاراتی که دارند را یکبار دیگر زنده کرد.
مشکل اصلی در نگاه تُندروها به فرهنگ و جامعه، نوعی سندروم کنترل است، همان رویکردی که هر پدیده نو را تهدید می‌بیند و در برابرش دیوار می‌کشد. این همان خطای تاریخی است که از استالین تا امروز مدام تکرار شده، به تصور اینکه می‌توان جامعه را از بالا مهندسی کرد و انسان جدید آفرید. نتیجه همیشه یکسان بوده است؛ رکود فرهنگی، سرکوب خلاقیت و گسترش نافرمانی پنهان. در ایران نیز هرگاه سیاست رسمی درِ گفت‌وگو را بسته، جامعه راه خود را یافته؛ از موسیقی و اینترنت تا پوشش و سبک زندگی.
سیاسیون چه از طیف منتقدان دولت چه متولیان امروز ساختار اجرایی کشور، هنوز در چنبره معادلات و مجادلات چند دهه گذشته سیر و سیاحت می‌کنند و به جای تمرکز بر وضعیت فعلی و تغییر رویکرد با عنایت به سیر تحولات سپری‌شده و تغییر نگرش و راهبرد نسبت به معضلات حکمرانی یا اسیر در بهانه‌گیری و آتوگیری از رقیب و مانور تبلیغاتی و پروپاگاندای سیاسی و جناحی هستند، یا آنکه در پی توجیه وضعیت و حفظ کرسی و صندلی خود و در این میان آنچه که مغفول می‌ماند وضعیت مردم و برون‌رفت کشور از شرایط ناخوشایند کنونی است.
باهنر در اظهاراتش با تکیه بر واژه مبهم «اجبار»، عملاً همان تصویری را بازتولید کرده است که رسانه‌های خارجی در سال‌های اخیر از سیاست حجاب در ایران ترسیم کردند؛ تصویری که نظام را در موضع «تحمیل‌کننده» نشان می‌دهد نه «نهاد تنظیم‌گر اجتماعی.»
ملت ایران به اندازه‌ای با مشکلات و ناملایمات دست و پنجه نرم می‌کند که فرصت و توان منازعات جناحی را ندارد. اکنون زمان اتحاد و همبستگی داخلی برای غلبه بر کینه‌توزی دشمنان است.
آیا راه حل خروج از بحران این است که همچنان به دعواهای حیدری، نعمتی ادامه دهیم؟ یکی بگوید برجام خیانت روحانی و ظریف بود و باید آنان را محاکمه و اعدام کرد و آن طرفی‌ها هم بگویند لااقل ده سال همین تحریم‌ها را به تأخیر انداخت. این یکی علم مناظره برافرازد و دیگری کودک دبستانی‌اش بخواند. این حرف‌ها در کجای وضع موجود و الزامات آن جای می‌گیرد؟
یکی از کارشناسان بین‌الملل [فواد ایزدی]با طعنه‌ای به دو نفر از فرماندهان شهید گفت که این افراد در جریان جنگ نبودند. به همان اندازه که بیان اظهارات غیردقیق می‌تواند روان افکار عمومی را مخدوش کند، بیان این اظهارات نیز احساس منفی به مردم منتقل می‌کند و برداشت این است که نیروهای نظامی هوشمندی لازم را نداشتند.
«اسنپ‌بک به معنای مجوز جنگ نیست، مجوز جنگ توسط شورای امنیت وقتی صادر می‌شود که کشوری ذیل بند ۴۲ باشد، اما ایران هیچ‌وقت ذیل این بند نبوده. در واقع با فعال شدن اسنپ‌بک کشور در خطر جنگ قرار نمی‌گیرد.»
از اصولگرایان نمی‌خواهم که خلاف حقیقت را بگویند ولی معتقدم که اگر خواهان قدرتمندی نظام مورد حمایت خود هستید سکوت و بدتر از آن ریاکاری نکنید و حقیقتی را که می‌بینید با ادبیاتی متین و سازنده بگویید والا شما هم در زیان‌هایی که دیر یا زود به این نظام وارد خواهد شد، شریک هستید.
بی‌پرده‌تر و عریان‌تر از این، هیچ تصویری نمی‌توانست راوی نگاه برادران جلیلی به «ملیت» و «منافع ملی» باشد. دو چهره‌ای که سال‌ها در سطوح بالای سیاست‌گذاری دیپلماسی و رسانه نقش‌آفرین بوده‌اند، این‌بار بی‌هیچ تعارفی به مخالفان خود تاختند.
