در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۷۱ مطلب
مدیران شرکت‌های چند ملیتی که در نشست‌های مجمع توسعه چین شرکت می‌کردند نگران هستند که جدایی عمیق‌تر امریکا و چین چه معنایی برای کسب و کار‌های شان خواهد داشت. تنها چیزی که هر دو طرف بر سر آن توافق دارند این است که بهترین حالت تداوم چنین وضعیتی دهه‌ها بیگانگی و بدترین حالت آن وقوع جنگ خواهد بود که احتمال آن روز به روز بیشتر می‌شود.
آیا شی می‌تواند شهروندان چینی را متقاعد کند که پس انداز کردن پول را متوقف نموده و خرج کردن آن را آغاز نمایند؟ این پرسشی اساسی برای آن کشور است. از آنجایی که دولت چین مالک نهایی بسیاری از شرکت‌ها است می‌تواند از سود شرکت‌ها برای تامین مالی اولویت‌های دیگر استفاده کند.
موضوع این است که آیا چین موافقت می‌کند بخشی از بازپرداخت وام‌های کشور‌های در حال توسعه را ببخشد یا خیر.
کمونیسم از پرورش کنجکاویی‌ای که منجر به نوآوری می‌شود ناتوان است. این هنجار جامعه چینی تحت کنترل کمونیستی است. نوآوری بزرگ از ذهن آزاد و کنجکاو ناشی می‌شود. چنین ذهن‌هایی نیاز به پرورش دارند و با وجود تمام آسمان خراش‌های خیره کننده و شهر‌های هوشمند چین امروز از انجام این کار ناتوان است
درک اندازه و ابعاد درست این تهدید و درک صحیح آن برای تدوین بهترین استراتژی برای مقابله با آن بسیار مهم است. این در حالیست که خرد متعارف در واشنگتن هنوز مملو از ترس‌ها و خیال پردازی‌های اغراق آمیز نسبت به چین به عنوان یک دشمن است.
چین از تجربه روسیه پس از سال ۱۹۹۱ میلادی درس‌هایی آموخت و آزادسازی اقتصادی خود را با دقت بیشتری دنبال کرد. با این وجود، چین در نهایت نتوانست از پیامد‌های سیاسی سیاست‌های طرفدار بازار اجتناب ورزد و اکنون روسیه را در مسیر خودکامگی همراهی می‌کند دنباله روی‌ای در ادامه الگوی یک قرنی که بازتابی از مسیر تاریخی همسایه اش می‌باشد.
مهمتر از همه، مقام‌های دولت چین باید این حقیقت دشوار را بپذیرند: افزایش بدهی داخلی و پایان دوره سرمایه‌گذاری غیرمعمول بالا به این معنی است که افزایش رشد تاریخی چین به احتمال زیاد مربوط به گذشته است و تکرار نخواهد شد.
در آوریل و مه در حالی که جنگ روسیه در اوکراین وارد سومین ماه خود شد چین یک نماینده ویژه را برای دیدار با مقام‌های هشت کشور اروپای مرکزی و شرقی اعزام کرد. این زمان تصادفی نبود: در دو ماه پس از آغاز تهاجم روسیه علیه اوکراین جایگاه چین در اروپا به پایین‌ترین حد خود رسیده بود. دولت‌های اروپایی از تقویت روابط پکن با مسکو و حمایت ضمنی آن کشور از تجاوز روسیه ناامید شده بودند و رهبری چین امیدوار بود که بتواند در بخشی از این قاره که معتقد بود نفوذ ویژه‌ای دارد کنترل خسارت انجام دهد.
همچنین چین از فرسایش تدریجی اتحاد جماهیر شوروی و هزینه‌های نظامی اتحاد جماهیر شوروری که منجر به فروپاشی این کشور در جنگ سرد شد نیز درس‌هایی گرفته بود در نتیجه در برابر آمریکا و غرب سیاست معتدل تری را در پیش گرفت و در نتیجه توسط آمریکا و غرب تحریم نشد و توانست به رشد اقتصادی خودش ادامه بدهد، اما هم اکنون که تبدیل به قدرت اول اقتصادی جهان شده است.
ارزیابی‌ها حاکی از این است که چین در تجارت با کشور‌های مختلف جهان از آمریکا سبقت گرفته و آمریکا به شدت نگران جهانی است که در آن مدل اقتدارگرایانه چین غالب شود. گزارش جدید اکونومیست حاکی از این است که «بایدن» برای مهار چین از دمدمی مزاجی و تندخویی رئیس‌جمهور پیشین آمریکا فاصله گرفته است؛ اما در جنبه‌های دیگر، سیاست سخت‌گیرانه‌تری را اتخاذ کرده و در حال پایه‌ریزی چارچوبی برای مقابله با خیزش چین است. «بایدن» بر آن است تا با افزایش نفوذ آمریکا از نفوذ چین بکاهد.
