«کنیبر آکوئینو مرشان»، ١٧ ماهه بود که به خاطر گرسنگی، مرد. پدر او، پیش از طلوع خورشید، خانه را ترک کرد تا کنیبر را از سردخانه بیمارستان، به خانه بیاورد. او تابوت فرزندش را به آشپزخانه آورد و آن را به قبرکنی داد که بابت تدفین، از خانوادههای ونزوئلایی پولی دریافت نمیکرد.
دو سال پیش در همین ماه زیبای اردیبهشت، در یکی از شهرهای کشور، یک شیر به دانشآموز سیزده سالهای حمله کرد. به طوری که درمان او نزدیک به دو سال طول کشید. مسؤولان تشکیلدهنده جلسه در بخشداری هم به جای عذرخواهی از سهلانگاری خود در اتفاق پیشآمده و تلاش برای جبران آن، تمام تقصیرات را گردن یکی از کارگران سیرک انداختند و پرونده را بستند. شاید همین شانه خالی کردن مدیران و مسؤولان بود که سبب شد دو سال بعد یک برنامه شاد کودکانه به عزای عمومی تبدیل شود و فرماندر شهر هم بابت له شدن کودکان مردم زیر دست و…