در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۷۸۵ مطلب
نشست‌های اخیر آلاسکا و واشنگتن درباره اوکراین نشان دادند پوتین در جلب حمایت آمریکا ناکام مانده است. او با امید به پیروزی نظامی و سرسختی در مصالحه، فرصت صلح را از دست داده و همچنان بر اهداف حداکثری چون تسلیم اوکراین و حق وتوی امنیتی پافشاری می‌کند. ترامپ خواهان توافقی طولانی‌مدت است اما اروپا و زلنسکی بر استقلال اوکراین ایستاده‌اند. تحلیلگران تأکید دارند مسکو جنگ را ابزار بازتعریف قدرت جهانی خود می‌بیند، اما پیروزی کامل در میدان یا دیپلماسی، همچنان خارج از کنترلش است.
ترامپ با وجود تمایل به پایان جنگ اوکراین، به دلیل نادانی نسبت به ماهیت واقعی پوتین و بی‌اعتمادی عمیق به ناتو و اروپا، درک درستی از بحران ندارد. او ساختارهای امنیتی آمریکا را تضعیف کرده و با اتکا به چاپلوسی و توهمات، گرفتار خودبزرگ‌بینی و ضدغرب‌گرایی شده است. در حالی‌که پوتین نه به‌دنبال صلح، بلکه به‌دنبال سلطه کامل بر اوکراین است. تنها راه پایدار توقف جنگ، تجهیز گسترده اوکراین و تعهد جدی غرب است.
پس از دیدار ترامپ و پوتین، واشنگتن نشانه‌هایی از عقب‌نشینی در اعمال فشار بر روسیه نشان داده است. در مقابل، اروپا با نمایش اتحاد رهبرانش در کنار زلنسکی تلاش دارد جای خالی قاطعیت آمریکا را پر کند. گزینه‌های اروپا شامل تشدید تحریم‌ها علیه «ناوگان سایه» نفتی روسیه، محدودسازی مسیرهای دریایی و حتی مصادره ذخایر ارزی مسکو است. با این حال، نگرانی از تبعات اقتصادی و انرژی مانع اصلی بوده و اروپا ناچار است برای حفظ امنیت خود نقش پررنگ‌تری بپذیرد.
پوتین همچنان بر این هدف اصرار دارد که اوکراین را به یک دولت دست‌نشانده و ضعیف تبدیل کند، کشوری منزوی از متحدان غربی‌اش. در چنین فضایی، «صلح» بیشتر شبیه بازتنظیم موازنه به سود کرملین است تا توافقی پایدار. شاید به همین دلیل باشد که ترامپ، اگرچه مشتاق است خود را معمار صلح معرفی کند، برای دریافت جایزه نوبل باید بیش از این‌ها صبر کند.
نشست آلاسکا میان ترامپ و پوتین نه دستاوردی برای واشنگتن داشت و نه به آتش‌بس در اوکراین انجامید. ترامپ پس از تهدیدهای اولیه، از مطالبه آتش‌بس عقب نشست و توافق کرد مذاکرات مستقیم برای «توافق صلح» آغاز شود؛ اقدامی که فشار را از دوش پوتین برداشت. رهبر کرملین با مهارت همیشگی توانست بار دیگر ابتکار عمل را در دست گیرد. هرچند ترامپ تلویحاً به تضمین امنیتی برای اوکراین اشاره کرده است.
در نشست آلاسکا، نمایش قدرت هسته‌ای آمریکا پیام روشنی به پوتین داد: تهدید هسته‌ای تنها ابزار او نخواهد بود. در حالی‌که بایدن به‌دلیل هراس از تشدید بحران، حمایت از اوکراین را محدود کرد، ترامپ با رویکردی تهاجمی‌تر به «بازی هسته‌ای» وارد شده است. او تهدید می‌کند که در صورت تداوم جنگ، زرادخانه آمریکا در اروپا گسترش یافته، پیمان استارت نو کنار گذاشته و فشار بر خریداران انرژی روسیه افزایش خواهد یافت؛ راهبردی که هدفش کشاندن مسکو به میز مذاکره است.
مارک وارن، شهروند آمریکایی اهل آلاسکا احتمالا یکی از خوش‌شانس‌ترین برندگان دیدار تاریخی دونالد ترامپ و ولادیمیر پوتین بود. به گزارش راشاتودی، این موتورسوار آمریکایی سال‌ها به دنبال یکی از قطعات موتورهای اورال روسیه بود اما به‌دلیل تحریم‌ها، امکان پیدا کردن آن را نداشت. ولادیمیر پوتین که در جریان این ماجرا قرار می‌گیرد، در جریان سفر به آلاسکا، یک موتور اورال نو به وارن هدیه داد.
«نشست مشترک اخیر روسای جمهور آمریکا و روسیه در آلاسکا، جدای از اینکه با بازتاب های گسترده ای همراه شده، عده ای از منتقدان را واداشته تا از دونالد ترامپ بپرسند که به راستی برونداد این نشست چه بود؟ آیا به پایان جنگ اوکراین کمکی کرد؟ در عین حال، برخی معتقدند که ترامپ برای پوتین به عنوان رهبر سیاسی کشوری که از آغاز جنگ اوکراین با سیلی از فشارهای غرب رو به رو است، فرش قرمز پهن کرد و میدان مانور سیاسی و تبلیغاتی بسیار خوبی را برای او فراهم ساخت.»
نشست آلاسکا میان ترامپ و پوتین با تشریفات گسترده اما بدون دستاورد برگزار شد. پوتین بر مالکیت اوکراین تأکید کرد و حاضر به مصالحه نشد، در حالی که ترامپ با لحنی مثبت آن را «پربار» توصیف کرد. کنار گذاشتن زلنسکی و امتیازات تصویری به پوتین، انتقادها از ترامپ را شدت بخشید. کارشناسان هشدار می‌دهند اوکراین در جنگ فرسایشی دوام نخواهد آورد و آتش‌بس طولانی‌مدت تنها راه‌حل است. با این حال، نشست آلاسکا شکست دیپلماتیک دیگری برای ترامپ رقم زد.
ایالات متحده با میانجیگری توافق صلح میان آذربایجان و ارمنستان و طرح دالان زنگزور، حضور راهبردی خود را در قفقاز جنوبی تثبیت می‌کند. این توافق مسیر اتصال ترکیه به‌عنوان گذرگاه حیاتی انرژی و تجارت از آسیا به اروپا را هموار می‌سازد و بخشی از برنامه نوین واشنگتن به حساب می‌آید.
