توکلیبینا گفته است: «دستگیری و انتقال هویدا [نخستوزیر دوران پهلوی]مردمی بود و امام دستور داد هر چه میخواهد برای او فراهم کنند. ابتدا در یک اتاق مستقل و اختصاصی در طبقه دوم مدرسه رفاه نگهداری میشد، اما چند روز بعد به زندان قصر منتقلش کردند و بعد هم [با حکم صادق خلخالی]اعدام شد.
«همه تفکرات در آن نمازها حضور داشتند؛ اما ظهور و بروزی نداشتند. مثلا خاطرم هست که برخی از تودهایها به نماز جمعه میآمدند و وقتی به آنها میگفتیم شما که اعتقادی ندارید، چرا شرکت میکنید، میگفتند، چون تجمعی است و میتوان پشت آیتالله طالقانی جمع شد، ما میآییم».
این که گفته شده بعد از پذیرش حضرت امام غمگین بودند و برنامههای خود را تعطیل کردند به هیچ وجه صحت ندارد. امام در طول ۱۰ سالی که بعد از پیروزی انقلاب حیات داشتند ملاقاتهای عمومی داشتند و خیلی مقید بودند که با مردم در ارتباط مستقیم باشند. نامههای آنها را دریافت کنند یا درخواستهای آنها را ببینند
حضرت آیتاللهالعظمی خامنهای رئیس جمهور وقت، در بیاناتی در خطبههای نماز جمعه تهران در تاریخ ۱۱/۰۱/۱۳۶۸ فرمودند: «امام عزیزمان آنوقتی که مصلحت دانست قطعنامه را قبول کرد.. ملاحظه نکرد که حالا من هفته قبل یا ده روز قبل یا یک ماه قبل، خود من چی گفتم. نه، تکلیف این است، مصلحت اسلام این است، کی چه خواهد گفت: برای امام مطرح نیست.»
"هشت سال این مردم مقاومت کردند و در مقابل تهاجم اقتصادی نیز مقاومت میکنند؛ اما آن که مربوط به ضعف مدیریت و ول کردن بازار است گناهی نابخشودنی است و نفرین امام دامن کسانی را میگیرد که در مقابل این مسئله بی تفاوت هستند."
پایان دادن به جنگ موافقان و مخالفانی داشت که هر کدام دلایل خود را داشتند، ولی شاید مهمترین دلیل پیشنهاد پایان جنگ به امام (ره) از طرف مرحوم آیت الله هاشمی رفسنجانی، نامه محرمانه محسن رضایی فرمانده وقت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بود. در آن نامه آمده است: «ممکن است در صورت داشتن وسایلی که در طول پنج سال به دست میآوریم قدرت عملیات انهدامی یا مقابله به مثل را داشته باشیم و بعد از پایان سال ۱۳۷۱ اگر ما دارای ۳۵۰ تیپ پیاده و ۲۵۰۰ تانک و ۳۰۰۰ قبضه توپ و ۳۰۰ هواپیمای جنگی و ۳۰۰ هلیکوپتر باشیم و قدرت…
رهبر انقلاب با بیان اینکه در این ۳۰ سال تلاشهای زیادی صورت گرفته است برای اینکه یاد و نام امام خمینی (ره) کمرنگ شود، افزودند: شیطنتهای زیادی صورت گرفته است برای اینکه اصول، فکر و راه امام در اداره کلان جمهوری اسلامی ایران نادیده گرفته شود. سعی شده است جاذبه بی نظیر امام بزرگوارمان کمرنگ شود و کاهش پیدا کند.
آن زمان ما در جایی سکونت داشتیم که تلفن نداشت و به همین دلیل هم مسئولان وقت روزنامه "کیهان" نتوانستند من را احضار کنند. دکتر فرقانی آن زمان عضو شورای تیتر و دبیر سرویس گزارش "کیهان" بود و بار گزارشهای ارتحال امام را نیز بر دوش داشت. او همان روز بلافاصله من را به همراه یک عکاس به جماران فرستاد و تاکید کرد که تا ساعت ۱۱ صبح باید گزارشی از عزاداری و حال و هوای مردم در آن منطقه تهیه کنم. در واقع میتوان گفت: اولین کار رسمی من در روزنامه "کیهان" از همان روز و با تهیه این گزارش شروع شد. من از ۱۱…