در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۱۳۲ مطلب
بعد از ربوده‌شدن امام موسی صدر سؤالی که مطرح می‌شود این است که دولت و انقلاب ایران چه تلاشی را برای پیگیری وضعیت امام موسی صدر داشته است. یکی از این چهره‌ها محسن رفیق‌دوست است. وزیر سپاه در زمان جنگ ایران و عراق و مسئول تهیه تجهیزات جنگی و موشک که برای این منظور به کرات به لیبی سفر کرده و با قذافی دیدار داشت تا جایی که روابط شخصی هم بین آن‌ها ایجاد شده بود.
جای بسیار تأسف است که بعد از انقلاب، برخی از افرادی که موقعیت پیدا کرده و در مناصب مختلف صاحب تصمیم شدند، در نوع رفتار و رویکرد خود با دیگران و گرایش‌های دیگر، اختلافات داخل زندان را پایه چگونگی برخورد قرار دادند و موجب خسارت‌های ماندگاری شده است. من این روش را به‌هیچ‌وجه قبول ندارم و به آن انتقادی جدی دارم.
می‌دانید که شاه در گفتگو با دیوید فراست و در گفتگو با بسیاری از روزنامه نگاران آمریکایی انگلیسی، آن‌ها را تحقیر می‌کرد. این برای آن‌ها خیلی دردناک بود. ضمن این که بخشی از این به توهم‌زایی شاه برمی‌گردد، بخشی به این برمی‌گشت که شاه تصمیم گرفته بود در سال ۱۹۷۹ از کنسرسیوم خارج شود و قرارداد‌های رایج را انجام ندهد. شاید تکان دادن حکومت محمدرضا پهلوی برای این که نفت به مسیر‌های غیر قابل کنترل برود، یک عامل مهم در تحلیل رویداد‌های این دوره باشد.
«سفیر ویلیام سولیوان را می‌شناختم. خواستار یک جلسه فوری خصوصی با او شدم. زمانی که او مرا به دفترش برد، گفتم که من همین الان به طور خصوصی از شاه چیزی شنیدم و می‌خواهم آن را ترجیحا در یک طاق، یعنی مکان بدون پنجره که گمان می‌رود در برابر پیشرفته‌ترین ادوات شنود ایمن است، گزارش کنم.»
او به هنگام شنیدن این حکم، گفت:" حکم این دادگاه، شکوه تاریخی من را افزایش داده است. من بسیار متشکرم که من را محکوم کردید. امشب ملت ایران واقعا معنای مشروطه را درک کرد". او تا زمان مرگش در ۵ مارس ۱۹۶۷ در سن ۸۴ سالگی، در اقامتگاهش در احمدآباد در حصر خانگی باقی ماند.
آیت‌الله حاج سیدحسین طباطبایی از سلسله طباطباییان بروجرد ـ علمای مشهور قرن چهاردهم هجری ـ در سال ۱۲۹۲ هجری قمری در بروجرد متولد شد. وی مقدمات علوم اسلامی را در همین شهر فرا گرفت و سپس به حوزه علمیه اصفهان سفر نمود و از محضر بزرگان این شهر استفاده کرد.
اگر حتی مستبدی مثل شاه به موقع و حتی در همان اوایل سال ۵۷ صدای اعتراضات مردم را می‌شنید، تسلیم می‌شد، انتخابات آزاد برگزار می‌کرد، خودش طبق قانون مشروطه در جایگاه فقط سلطنت قرار می‌گرفت و در مدیریت کشور مداخله نمی‌کرد، انقلاب هرگز صورت نمی‌گرفت. ملت ما تمایل به انجام کار رادیکال نداشت، بلکه علاقه‌مند بود دست به اصلاحات تدریجی بزند. اما شاه زمانی صدای ملت را شنید که دیگر کار از کار گذشته بود.
بحران گروگان گیری کارکنان سفارت، برای دهه‌ها به روابط ایران و آمریکا آسیب زد. در هر دو کشور بدگمانی پوپولیستی و نفرت ایجاد کرد و چشم انداز مصالحه بین دو دولت را از بین برد.
