در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۲۶۶۲ مطلب
از دیدگاه فریدمن، فعلا دستیابی به یک دستاورد دیپلماتیک بعید به نظر می‌رسد. ایرانیان هیچ دلیلی نمی‌بینند که به پایبندی آمریکا به یک توافق جدید اعتماد کنند. هرگونه امتیازدهی –مثلا پذیرش یک توافق با مدت بسیار طولانی‌تر – احتمالا آمریکا را ترغیب خواهد کرد که از ایران بخواهد حمایت از متحدان منطقه‌ای‌اش را متوقف کند یا قدرت منطقه‌ای خود را کاهش دهد. به هر حال، اگر آمریکایی‌ها واقعا خواهان گفتگو هستند، چرا امکان سفر محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه ایران را محدود کردند؟
به نظر می‌رسد ناامیدی دولت روحانی، معلول دو علت داخلی و خارجی است. از منظر داخلی، روحانی مدام از محافلی یاد می‌کند که نگذاشتند برجام به ثمر برسد. او روز سه شنبه طی سخنرانی در جمع مدیران نظام سلامت، با اشاره به منتقدان برجام گفت: عده‌ای همچون مادر شوهر به قدری غر زدند که شب عروسی (امضای برجام) به کام مردم تلخ شد. علاوه بر این، روحانی اخیرا از کمبود اختیارات خود نیز گلایه کرده است.
در این میان، ظاهرا دولت آمریکا، یک محاسبه ایران را نادیده می‌گیرد. محاسبه‌ای که به نظر می‌رسد یکی از دلایل ایران برای اتخاذ راهبرد مقاومت است: در واقع، اگر ایران تحت فشار تحریم‌ها، با آمریکا وارد مذاکره شود و توافق کند، چه تضمینی وجود دارد که دولت‌های آینده آمریکا برای تحمیل خواسته‌های خود به این کشور، دوباره آن را تحت فشار قرار ندهند.
ترامپ به رغم تاکید مکرر بر گفتگو با ایران، هیچ مشوقی برای تسهیل گفتگو‌ها در نظر نگرفته است. همزمان با سفر ترامپ به لندن، یک دیپلمات بریتانیایی به نیویورک تایمز گفته است هیچ طرح واضحی برای ترغیب مقامات ایران به متوقف کردن دائمی فعالیت هسته‌ای وجود ندارد.
تنش‌ها در منطقه بالا گرفته و تلاش‌های واسطه‌ها برای گشودن باب گفتگو‌ها میان تهران و واشنگتن هنوز موفقیت ملموسی به دست نیاورده است. با این حال، تحرکات عراق، کویت و شاید قطر ممکن است موجب آغاز فرآیندی شود که عمان در مذاکرات پیشین ایران و آمریکا آغاز کرده بود.
اما از دیدگاه برنز، فشار تنها زمانی کار می‌کند که با مجموعه‌ای از اهداف واقع‌بینانه همراه شود. ولی ۱۲ درخواست پومپئو اینگونه نیست. پومپئو عملا به ایران یک توافق بهتر پیشنهاد نمی‌کند بلکه پیشنهاد تسلیم بیشتر یا انفجار درونی را ارائه می‌کند.
ترامپ در کنفرانس خبری بعد از این نشست گفته بود کره شمالی خواستار حذف همه تحریم ها در ازای انحلال بخشی از تاسیسات هسته ای شده بود به همین دلیل توافق را امضا نکردیم.
به طور کلی سال ۱۳۹۸، برای دولت و ملت ایران سال سختی خواهد بود. در این سال، امکان وقوع هیچکدام از سناریو‌ها و احتمالات خوب و بد منتفی نیست. حتی اگر ایران و آمریکا در این سال، وارد مذاکرات شوند، احتمال به نتیجه رسیدن مذاکرات و رفع تحریم‌ها و عادی‌سازی روابط اقتصادی کشور ظرف یک سال، بعید خواهد بود.
این دو کارشناس، به رغم حمایت از بازگشت آمریکا به برجام، معتقدند که آمریکا نباید به برجام، همانگونه که الآن هست، بازگردد. بلکه رئیس‌جمهور آینده آمریکا باید از اهرم خروج ترامپ از برجام استفاده کند و در حوزه سایر مسائل مورد اختلاف و نیز در مورد آینده برنامه هسته‌ای به تفاهماتی با ایران برسد.
