در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۲۳۹ مطلب
بیماری آلزایمر با همه مشکلات و مصائبی که به بار می‌آورد، می‌تواند افشاکننده بخشی از خویشتن و آگاهی انسان باشد که بنا بر طبیعت هنگام سلامت در زیر لایه‌های شعور و خودآگاهی پیدا و آشکار در زندگی روزمره، مستور و مخفی می‌ماند و اغلب به حساب بدیهیات گذاشته می‌شود و اهمیت کارکرد‌های آن‌ها به چشم نمی‌آید. به همین دلیل وقتی در بیماری آلزایمر بعضی از توانایی‌های نهفته رخ می‌نمایانند، باعث تعجب همگان می‌شود.
در حال حاضر در بریتانیا بیش از یک میلیون نفر مبتلا به دمانس هستند و تخمین زده می‌شود تا سال ۲۰۵۰ دو برابر شوند. درمان‌های فعلی تاثیر کمی دارند و به همین دلیل محققان در حال بررسی روش‌های جدید درمان هستند.
بروز هر یک ازاین علائم نگران کننده است، اما غفلت از تشخیص به موقع آسیب و ناشناخته ماندن دمانس یا زوال عقل به مراتب ترسناک‌تر است. باید سالمندان با خود و پزشک معالجشان صادق باشند، باید هرگونه تغییری در حافظه و تفکر را جدی بگیرند با پزشک در ارتباط با این تغییرات صحبت کنند.
اشرافی با بیان اینکه در شرایط فعلی وجود سطح معقولی از اضطراب ضروری است، گفت: این استرس باعث می‌شود که افراد در جامعه حضور پیدا نکنند، اما اگر این استرس بیمارگونه شود توصیه می‌شود افراد به صورت غیر حضوری از روانشناسان و روانپزشکان مشاوره و خدمات بگیرند.
علت دقیق بیماری آلزایمر مشخص نیست. با این حال، حدود ۷۰ درصد از موارد مربوط به ژنتیک است. سایر عوامل خطر آفرین شامل سابقه آسیب در ناحیه سر، افسردگی یا فشار خون بالا می‌شود.
با انتخاب روش زندگی سالم می‌توان عوامل خطر بروز آلزایمر را کم کرده و با افزایش توانایی مغز، برای مدت طولانی‌تری سالم ماند. مهم‌ترین عامل خطرساز در ابتلا به بیماری آلزایمر، سن است. حتی با وجود سایر عوامل خطرساز، بیماری آلزایمر زود ظاهر نمی‌شود و معمولا در سنین بالا عارض می‌شود.
عدم توجه به علائم بیماری موجب می‌شود که بیماری دیر تشخیص داده شود و این در حالی است که با تشخیص زودهنگام بیماری آلزایمر می‌توان سیر پیشرفت بیماری را کنترل کرد و معلولیت ناشی از بیماری را حداقل تا پنج سال به تعویق انداخت.
محققان آمریکایی به تازگی انواع مختلفی از نشانگرهای زیستی را شناسایی کرده‌اند که می‌توانند پیش از دیده شدن علائم بیماری آلزایمر، بروز آن را پیش‌بینی کند.
دشواری در انجام کارهای عادی؛ فرد پرمشغله ممکن است گاهی حواسش پرت شود، مثلا هویجی را که برای استفاده در کنار غذای اصلی پخته است بر روی اجاق جا بگذارد تا پایان سفر غذا به خاطر نمی آورد، اما فرد مبتلا به بیماری آلزایمر به تدریج توانایی پخت غذا به شیوه سابق را از دست می‌دهد و گاهی نیز فراموش می‌کند که غذا خورده است.
سوالی که چند وقتی است به صورت شایعه در فضای مجازی مطرح شده و روز گذشته تیتر یکی از روزنامه های ورزشی هم بود. اما این شایعه تا چه حد می تواند به صورت سوال مطرح شود و آیا این مودبانه است که کسی را به بیماری ای متهم کنیم؟
