در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۷۴ مطلب
هاشمی طبا با بیان اینکه البته وفاق با بخش میانه جریان اصولگرا از جمله تیم قالیباف ممکن است، گفت: به نظرم هم پزشکیان و هم قالیباف تمایل به وفاق و همراهی با یکدیگر دارند، اما نمی‌دانند که دقیقا چه کار‌هایی را باید انجام دهند و سر چه چیزی باید توافق کنند. دولت و اصولگرایان معتدل باید راهکار‌های حل مشکلات را لیست کنند، بعد به توافقی برسند که کدام راهکار‌ها مناسب است، وگرنه مصافحه و معانقه و عکس انداختن که وفاق نیست.
شریعتی گفت: تریبون‌داران جریان تندروی مخالف پزشکیان و حامیان جلیلی در مجلس، بعد از استعفای ظریف و استیضاح همتی، دنبال استعفای آقای عارف و معاونین دیگر رفتند. اخیراً هم نامه نوشتند تا قانون حجاب و عفاف را ابلاغ کنند. این رفتار نشان می‌دهد که مسیر پیش روی تندرو‌ها مرز ندارد و همینطور پیش می‌روند. / برای وفاق در سطح کارگزاران حکومت، آقای پزشکیان باید جلوی این قانون ایستادگی می‌کرد. آن قانون حاکمیت یک مجموعه‌ی امنیتی بر مدیریت کشور است. این قانون امنیتی‌ها را حاکم بر اداره‌ی دولت کرده است.
«مسئله استیضاح وزیر اقتصاد سیاسی است و نه اجرایی و حقوقی. پس این اقدامی ضد وفاق و ضد مبنای شکل‌گیری این انتخابات و آمدن پزشکیان بوده است. اگر پزشکیان می‌تواند ماجرا را به ۱۶ تیر برگرداند، قطعاً وفاق پیروز خواهد شد، و الّا باید نعش وفاق را برای تدفین بدرقه کرد.»
نورانی نژاد درباره‌ی لزوم نگاه واقع بینانه دولت به جامعه و جامعه به دولت گفت: جایی برای تندی به دولت نیست. اگرچه می‌توان به دولت پیشنهاد کرد که سیاست را واقع بینانه ببیند و ارتباط‌اش را با بدنه‌ی حامی تغییر تقویت کند. بخشی از این بدنه‌ی حامی تغییر، شامل کسانیکه رأی نمی‌دهند هم می‌شود. چون آنها هم حامی تغییرند ولی تصور کرده‌اند که تغییر از درون دولت ممکن نیست. ولی اگر این هدف محقق شود، بسیاری از آنها استقبال می‌کنند.
«از روز یکشنبه که آقای همتی استیضاح شده است، برخی از طرفداران سنتی رئیس‌جمهور محترم، پایان وفاق را اعلام کرده‌اند. بهانه چیست؟ چرا یکی به رأی نماینده‌ها استیضاح و دیگری به حکم قانون ناگزیر از استعفا شده است؟ سخن خیرخواهانه با آقای رئیس‌جمهور این است که همین خط صادقانه‌ای را که پیش گرفته‌اید، ادامه دهید و از زیاده‌خواهی بدخواهان تأثیر نگیرید.»
به نظر می‌رسد اگرچه استیضاح وزیر اقتصاد و استعفای معاون راهبردی کابینه چهاردهم پایان وفاق ملی نیست، اما می‌تواند آغازی برای پایان آن باشد. به اعتقاد یک فعال سیاسی ««آنچه به نام وفاق مطرح شده ،یک شعار کلی است و فقط شخص پزشکیان تلاش کرده روی آن مانور دهد، اما تیم حامیان ایشان نیامدند حدود آن را مشخص کنند و به لحاظ نظری تبیین کنند.»
«درحالی‌که در زمان انتخابات تصور می‌شد پذیرش مسعود پزشکیان به مفهوم روزنه‌ای برای تغییر است، اکنون دیگر مشخص شده است که وی بیشتر عاملی بوده تا مشارکت قدری بهبود یابد و فاصله بین ملت و دولت به حداقل شکل ممکن نمایانده شود. نیاز به نظرسنجی نیست که اگر امروز انتخابات برگزار شود، با مشارکتی بسیار پایین‌تر، رقیب برنده خواهد بود. حال باید دید آقای رئیس‌جمهور چه راه‌حلی برای مشکلات دارند؟ آیا مردم به این پزشکیان رای دادند؟ پزشکیان دیروز و متعهد به عهد خود کجاست؟»
تقی آزاد ارمکی، جامعه شناس گفت: «چرا مردم دادشان از تعطیلی‌های مکرر مدارس در نمی‌آید؟ این نشان می‌دهد آموزش و پرورش، ان اهمیتی که در طراحی کلی آن وجود داشته را ندارد. درواقع اینطور نیست که دانش آموز بخشی از اخلاق، فرهنگ پذیری و آموزش و تربیت را در خانه و بخشی را در مدرسه می‌آموخته است. چون مدرسه این تکلیف را انجام نداده، حالا هم خانواده نمی‌گوید چه شد (چرا مدرسه تعطیل شد). این نشان می‌دهد از قبل تعطیلات فعلی و حتی قبل از کرونا خانواده‌ها این وظیفه را انجام می‌داده‌اند. خانواده‌ها بالاجبار در…
فیاض زاهد نوشت: یک بخش دیگری از وفاق نیروی ۵۰ درصدی اجتماعی است که در این وفاق شرکت نکرد که نتیجه انتخابات گواه آن است.
«در سطح نظریه حقوقی وفاق، باید به سه پرسش بنیادین پاسخ داده شود؛ وفاق با چه کسانی؟ وفاق در چه موضوعاتی؟ وفاق تا چه سطحی؟ و در هر لایحه، تصویب‌نامه، آیین‌نامه و ابلاغیه، عزل و نصب، خواه اجتماعی باشد و فرهنگی یا سیاسی، مفهوم وفاق جریان داده شده و از آن تبعیت شود.»
