زمانی که سهمیه داروی یک‌مرکز به‌دلیل تخلف قطع می‌شود، برای بیمارانی که تحت پوشش آن مرکز و آن دارو بودند، هیچ برنامه‌ریزی جایگزینی وجود ندارد.
در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۲۷۹۵ مطلب
طالبان (به معنای طلبه‌ها) گروهی از شبه نظامیان روحانی اسلامگرای مخالف دولت‌های افغانستان وپاکستان است که عقاید مذهبی با ریشه‌هایی در مکتب حنفی دیوبندی، مذهب وهابیت و دیدگاه‌های جهادگرایی سلفی ابن تیمیه دارد. این گروه از زمان پیدایش در سال ۱۹۹۴ تاکنون از طرف‌های درگیر در جنگ افغانستان بوده‌است و پس از تصرف افغانستان، از سال ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۱ با نام امارت اسلامی افغانستان بر این کشور حکومت کرده‌است.
بیشتر افراد گروه طالبان پشتون‌هایی هستند که در مناطق شمال غربی پاکستان و دو سوی خط دیورند، زندگی می‌کنند.
طالبان از آغاز حمله آمریکا به افغانستان که موجب برکناری آنان از قدرت شد، با نیروهای آمریکا و ناتو نیز در جنگ هستند. رهبر کنونی طالبان پس از کشته شدن ملا اختر منصور، هبت‌الله آخوندزاده است. طالبان بیشتر از اینکه دیوبندی عمل کند، قشری و قبیله‌ای برخورد می‌کند. آن‌ها حتی با اخوانی‌ها و جماعتی‌ها و مودودی‌ها سر سازش ندارند.
در ۱۰ اکتبر سال ۱۹۹۴ میلادی در اوج جنگ‌های داخلی افغانستان گروهی وارد منطقه سپین بولدک ولایت قندهار در جنوب افغانستان شدند و نام خود را «تحریک اسلامی طلبای کرام» نهادند. در میان رهبران طالبان اعراب وهابی از عربستان سعودی نیز وجود دارد. آن‌ها با شعار‌های دینی اسلام مانند جهاد با شرک و کفر و اینکه هر کس کشته شود به بهشت خواهد رفت، به زودی پیروان زیادی از افغانستان و پاکستان پیدا کردند.
طالبان پاکستان نیز در سال ۲۰۰۷ میلادی با هدف استقرار حکومت اسلامی و جاری کردن قوانین شرع در پاکستان، وارد مبارزه مسلحانه شدند. از طالبان پاکستان به عنوان شبکه‌ای متشکل از تعدادی گروه‌های تندرو محلی نام برده می‌شود.
در بدو امر مردم افغانستان به این گروه خوشبین بودند و گمان می‌کردند، آن‌ها می‌توانند به جنگ‌های داخلی افغانستان پایان دهند.
طالبان با دیدگاهی بسته و با بازگشت به نگرش‌های مذهبی و زیر فشار قرار دادن مردم موجب نارضایتی قشر زیادی از مردم افغانستان شدند. آن‌ها نام حکومت افغانستان را ازجمهوری اسلامی به امیرنشین (امارت اسلامی افغانستان) تبدیل نموده و رهبر خود، ملا محمد عمر، را به عنوان امیرالمؤمنین معرفی کردند. طالبان قطعنامه‌های پیاپی شورای امنیت را نادیده گرفتند و تعدادی از خارجیان را از کشور اخراج کردند.
حکومت طالبان با رادیو، تلویزیون، موسیقی، نقاشی، مجسمه‌سازی و آثار هنری مخالف بودند و مجسمه‌های بودا در بامیان را که از جمله غنائم فرهنگی و باستانی افغانستان بود را منهدم ساختند. در دوران حکومت طالبان، کریکت تنها ورزش مجاز در افغانستان به شمار می‌رفت.
آنان به زنان اجازه نمی‌دادند تا بدون مرد محرم یا بدون حجاب از خانه‌هایشان بیرون بروند. مجازات لواط‌کاران و زناکاران مرگ و سنگسار بود و دست کسانی که دزدی می‌کردند، قطع می‌شد. مردم را برای ادای نماز، به زور از مغازه‌هایشان به مساجد می‌فرستادند. ریش مردان در نظام طالبانی باید بلند می‌بود و مو‌های سرشان را می‌بایست کوتاه می‌کردند. هر چند طالبان پخش هرگونه اخبار دال بر اختلاف داخلی این گروه را پنهان نگه می‌داشتند، اما گه‌گاه خبر‌هایی از اختلافات داخلی به بیرون درز می‌کرد.
تابستان سال ۱۴۰۰ نیروهای طالبان بخش گسترده‌ای از ولایات افغانستان را به تصرف خود درآوردند و به صورت مشخص در تاریخ ۲۴ مردادماه این گروه موفق شد وارد کابل پایتخت افغانستان شده و کنترل فرودگاه را به دست بگیرد.
در توضیحاتی که نیروهای طالبان پس از نزدیک شدن به فتح پایتخت کابل خطاب به مردم افغانستان و رسانه‌ها گفتند، آمده است: طالبان اعلام کرده اجازه خروج امن به افرادی که خواهان خروج هستند از کابل را داده و از زنان خواسته به جا‌های امن بروند.
یک مقام طالبان به رویترز گفت: "ما نمی‌خواهیم که یک غیرنظامی بی گناه افغان در زمان مسئولیت ما مجروح یا کشته شود، اما آتش بس اعلام نکرده ایم".
طالبان کنترل دانشگاه کابل در غرب پایتخت را در دست گرفته و پرچم‌های خود را در منطقه کوتا سینکی برافراشته است.
۲۴ مرداد ۱۴۰۰ رسانه‌های خبر از تصرف کامل افغانستان توسط گروه طالبان و فرار اشرف غنی- رئیس جمهور این کشور به تاجیکستان خبر دادند.
در بهار سال ۱۴۰۲ تنش‌ها میان ایران و طالبان به دنبال بحث درباره حقابه هیرمند شدت گرفته و دو طرف سعی دارند از طریق دیدار و مذاکره، راهکاری برای حل آن پیدا کنند. در این میان در پی حمله عناصر طالبان به مرز‌های شرقی ایران تاکنون چند مرزبان شهید شده‌اند.
زمانی که سهمیه داروی یک‌مرکز به‌دلیل تخلف قطع می‌شود، برای بیمارانی که تحت پوشش آن مرکز و آن دارو بودند، هیچ برنامه‌ریزی جایگزینی وجود ندارد.
آنچه در روزنامه تلگراف درباره همکاری طالبان با سپاه پاسداران انقلاب اسلامی پیرامون این فهرست مطرح شده، ادعایی بی‌اساس و فاقد ارزش پاسخ‌گویی است.
آنچه در ماجرای خودداری حکومت خودخوانده طالبان از دادن حقابه ایران از هیرمند و هریرود مهم است و باید مورد توجه دولتمردان ایرانی باشد اینست که برخورد طالبان با ایران یک برخورد خصمانه است و هیچ دولتی حاضر نیست در برابر برخورد خصمانه سکوت کند و حتی امتیاز هم بدهد.
طالبان افغانستان هرگونه ادعا درباره برگزاری جلسه با سپاه پاسداران انقلاب اسلامی درباره «جاسوسان بریتانیایی» را رد کرد.
نیروهای امنیتی طالبان در کابل در جریان جشن چهارمین سالگرد بازگشت خود به قدرت، برخی ظرف‌های زردرنگ پلاستیکی را حمل می‌کردند که در جنگ ۲۰ ساله علیه نیروهای تحت رهبری آمریکا معمولاً به‌عنوان بمب‌های دست‌ساز استفاده می‌شد. این مراسم همزمان با نخستین به‌رسمیت‌شناسی رسمی دولت طالبان توسط روسیه برگزار شد.
طالبان چهارمین سالگرد بازگشت به قدرت در افغانستان را با برگزاری مراسم در سراسر کشور و پخش گل از بالگردها بر فراز کابل جشن گرفتند.
فرمانده کشته‌شده تروریست‌های داعش خوراسان «موسی» معرفی شده است.
بازگشت اجباری زنان افغان از ایران به افغانستان، شبکه‌های اجتماعی و حمایتی زنان را قطع و آنان را به چرخه فقر مطلق، ازدواج اجباری، حبس خانگی و پوشش اجباری برقع سوق میدهد. فعالان حقوق زنان در افغانستان می‌گویند محرومیت از تحصیل، بیکاری، ازدواج‌های اجباری، خشونت خانگی، تجاوز، قتل‌های منتسب به ناموس و خودسوزی نتیجه بازگرداندن این زنان به افغانستان است و از ازدواج اجباری زنان با نیروهای طالبان، از آتش‌زدن خود، از دخترانی که خودکشی می‌کنند یا در سکوت به مردگانی متحرک بدل می‌شوند در مناطق مختلف…
منصور افزود که پاکستان به‌ویژه از استقلال و خودکفایی افغانستان، تحت ریاست هر دولتی، بیم دارد بنابراین اسلام‌آباد با دامن زدن به بحران و اختلافات داخلی، تلاش می‌کند اهداف اقتصادی و سیاسی خود را در افغانستان محقق کند.
در حالی که نظام آموزشی افغانستان با کمبود منابع، نبود معلمان و آثار سال‌ها جنگ دست‌وپنجه نرم می‌کند، خانواده‌های زیادی برای تحصیل فرزندان خود به مدارس دینی روی آورده‌اند.
