خشکسالی طولانی، گرد و غبار مهاجر و انباشت آلاینده‌های شهری، هوای مشهد را به بحران کشانده‌اند؛ شهری که روزی نفس زائران را تازه می‌کرد، اکنون خود در عطش هوای پاک می‌سوزد.
در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۷۹۵ مطلب
خشکسالی طولانی، گرد و غبار مهاجر و انباشت آلاینده‌های شهری، هوای مشهد را به بحران کشانده‌اند؛ شهری که روزی نفس زائران را تازه می‌کرد، اکنون خود در عطش هوای پاک می‌سوزد.
با گذر از یکی از خشک‌ترین سال‌های نیم‌قرن اخیر، وضعیت منابع آبی کشور در شرایط بحرانی قرار گرفته و پیش‌بینی‌ها از تداوم خشکسالی تا پایان پاییز حکایت دارد.
مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب استان تهران گفت: سال آبی گذشته، پنجمین خشکسالی پیاپی را پشت سر گذاشتیم و با توجه به کم‌بارشی‌ها از ابتدای پاییز تاکنون، وارد ششمین خشکسالی متوالی شده‌ایم.
خشکی گستره وسیعی از تالاب های کشور در فارس، اصفهان، ارومیه، سیستان و بلوچستان و کرمان نتیجه سو مدیریت منابع آب بوده که زیستگاه هایی را که برای ما بسیار پر فایده بود به ورطه نابودی سوق داده است.
مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب استان تهران سال آبی گذشته را با ۱۵۹ میلی‌متر بارش، شدیدترین خشکسالی یک قرن اخیر در استان تهران دانست.
احد وظیفه، رئیس مرکز ملی اقلیم و مدیریت بحران خشکسالی سازمان هواشناسی کشور، گفت: با احتمال قابل توجه، پاییز ۱۴۰۴ گرایش شدیدی به کم‌بارشی دارد و در بازه ۱۰ روز تا ۲ هفته آینده نیز بارش موثری برای اغلب نقاط کشور پیش‌بینی نمی‌شود و بارش‌ها دیرتر از موعد معمول و با تأخیر حدود ۱۰ تا ۱۵ روزه رخ دهد.
به گفته مدیرکل دفتر زمین‌شناسی، برای گذر از بحران ابتدا باید به سراغ بخشی رفت که بیشترین برداشت را انجام می‌دهد: کشاورزی. حدود ۸۰ درصد منابع آب زیرزمینی ایران در این بخش مصرف می‌شود. شمشکی بر ضرورت اصلاح الگوی کشت، توسعه آبیاری نوین و کاهش تلفات پس از تولید تأکید دارد. او می‌گوید در بسیاری از موارد محصول تولید می‌شود اما در نهایت بخش زیادی از آن به ضایعات تبدیل می‌شود؛ به این ترتیب، آب مصرف‌شده عملاً از دست می‌رود.
۷۵۰ میلیون نفر در معرض خشکسالی شدید؛ پژوهش جدید زمان “روز صفر آب” را پیش‌بینی می‌کند.
ایران در گرداب خشکسالی گرفتار شده؛ جایی که تغییرات اقلیمی، برداشت بی‌رویه آب و سیاست‌های ناکارآمد در هم آمیخته و منجر به بحران انرژی شده است. بدون تحولات اساسی در مدیریت منابع، آینده انرژی پایدار ایران در خطر است.
یک فعال حوزه محیط‌زیست با بیان اینکه برداشت‌های بی‌رویه از منابع آبی بحران در پی خواهد داشت، گفت: یکی از آثار برداشت‌های بی‌رویه منابع آبی چه به لحاظ زیرزمینی و چه به لحاظ سطحی، فرسایش و شوری خاک است. نتیجه چنین اقداماتی تولید ریزگردها خواهد بود. هنگامی که تالاب‌ها، رودخانه‌ها و اراضی کشاورزی خشک شوند، نتیجه‌ای در پی ندارد جز اینکه این اراضی به زمین‌هایی تبدیل می‌شوند که مستعد تولید ریزگردها و کانون‌های گردوغبار هستند.
