در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۴۱۵ مطلب
این خانه که با الهام از برخی ویژگی‌های معماری سنتی شهر اصفهان ساخته شده، در سال ۱۳۹۹ رتبۀ دوم جایزه معمار در بخش تکواحدی مسکونی را به دست آورد؛ خانه‌ای که از بیرون ظاهری متواضعانه و ساده دارد، اما به شکل غیرمنتظره‌ای در درون خود دنیایی از تفاوت و تنوع را پنهان کرده است.
«خانۀ شریفی‌ها» که در سال ۱۳۹۲ عنوان نخست «جایزه معمار» را در بخش تکواحدی مسکونی به دست آورده بود، جایزه بین‌المللی «معمار خاورمیانه» در سال ۲۰۱۴ را نیز کسب کرد و در همان سال به فینال «جشنواره جهانی معماری» راه یافت. وبسایت سی‌ان‌ان در آن زمان این خانه را به یک «مکعب روبیک» تشبیه کرد و لقب «خانۀ تبدیل‌شونده» را به آن داد.
خانه ۵۵، اثر معماران مرکز "کوانچانوک پاکاوالیتورن"، با استفاده از بتن حجیم و نورگیر‌های خاص، فضایی آرام و متناسب با محیط پرتردد ساتون بانکوک ایجاد کرده است. این خانه پنج‌طبقه با یک راه‌پله فلزی شفاف، ارتباط داخلی مناسبی فراهم می‌کند. مساحت پروژه ۴۶۰ متر مربع است و در سال ۲۰۲۱ به پایان رسیده است.
پروژۀ معماری «ویلای ۱۰۲۸» که در زمینی به مساحت ۷۵۰ متر مربع در ساحل خانه‌دریای مازندران ساخته شده، یکی از ۲۵ خانه‌ای بود که امسال به جمع فینالیست‌های جایزه معمار در بخش تکواحدی مسکونی راه پیدا کردند.
معبد به گونه‌ای طراحی شده که شبیه به یک مار بزرگ است، با پیچ و تاب‌های بدنه که نمایانگر حرکت مار است. سر مار ممکن است در ورودی یا بر روی سقف معبد قرار گرفته باشد.
استودیوی معماری هندی تالی‌یِسین از بافت‌های خشن و عناصر بومی برای این خانه آخر هفته در بنگلور استفاده کرده است. اتاق خواب اصلی که در سطح نیم‌طبقه‌ی خانه مشرف به قسمت نشیمن واقع شده، به طور کامل با سطوح بتنی پوشیده شده و با مبلمان چوبی تکمیل شده است.
معماران به دنبال طراحی فضایی بودند که مرز میان انسان و طبیعت را از میان بردارد و احساسی واقعی از زندگی در کوهستان را به ساکنانش ببخشد؛ احساس آزادی و تعلیق در محیطی کاملاً متفاوت از محیط زندگی شهری. برای دستیابی به این هدف، معماران سه مکعب طولی طراحی کردند که در امتداد زمین در جهات مختلف قرار گرفته‌اند و یک پلکان مدور مرکزی آنها را به هم متصل کرده است.
پروژه معماری «خانۀ طاق سبزوار» در جشنواره جهانی معماری سال ۲۰۲۱ در بخش خانه‌های مسکونی شهری مورد تقدیر ویژه قرار گرفت؛ خانه‌ای که در سیمای منحصر به فرد خود، سنت‌های معماری منطقه را با حال و هوای معماری مدرن ترکیب کرده است.
از آنجایی که این خانه در یکی از دورترین نقاط مجاز ساخت‌وساز در روستا قرار گرفته، طراحی آن طوری انجام شده که ساکنان، امنیت و کنترل کاملی بر محیط خود داشته باشند. این شیوه طراحی علاوه بر فراهم کردن نور و دید به بیرون، از دید مستقیم از بیرون به داخل جلوگیری می‌کند. طراحی داخلی خانه نیز به گونه‌ای است که ارتباط بصری بخش‌های مختلف خانه با یکدیگر قطع نشود و بتوان به سهولت، از هر بخش خانه نسبت به بخش‌های دیگر نظارت داشت.
فضا‌های باز همچنین با هدف تغییر الگو‌های رفتاری ساکنان در طول روز، تشویق آنها به گذراندن وقت در این مناطق به جای فضا‌های داخلی است. علاوه بر این، از دیدگاه لذت‌گرایانه، این به کاهش بار‌های سرمایش و گرمایش کمک می‌کند (توجه به نظریه پایداری لذت‌گرای قابل توجه است).
