دانشجویان دختر تنها از ورودی اصلی یعنی همان کارگر شمالی خود را به خوابگاه‌های مجتمع فاطمیه و چمران می‌رسانند و از همان در هم خارج می‌شوند. بیش از ۲هزار و ۵۰۰دانشجو در خوابگاه‌های دانشگاه تهران حاضر هستند.
در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۶۱۰ مطلب
دانشجویان دختر تنها از ورودی اصلی یعنی همان کارگر شمالی خود را به خوابگاه‌های مجتمع فاطمیه و چمران می‌رسانند و از همان در هم خارج می‌شوند. بیش از ۲هزار و ۵۰۰دانشجو در خوابگاه‌های دانشگاه تهران حاضر هستند.
در سایه فشار‌های اقتصادی، آن دزد خرده پا که دست به سرقت می‌زند به هر شیء سرقتی راضی است، از خفت گیری و سرقت ساعت و گوشی و دستبند و انگشتر و حتی عینک دودی افراد، تا سرقت مجسمه‌های میادین و نیمکت‌های پارک نشان می‌دهد این روز‌ها دغدغه سارقان نه کیفیت اجناس، بلکه به پول رسیدن به هر قیمتی است؛ در مقابله با این شرایط نه دستگیری جواب کافی می‌دهد (لازم است، اما کافی نه) و نه هشدار دادن به مردم که مراقب خودشان باشند، بلکه تنها راهکاری که می‌تواند به پیشگیری و کاهش این وضعیت کمک کند، توسعه اقتصادی و…
پدر امیر محمد خالقی دانشجوی مرحوم دانشگاه تهران گفت: ما سیاسی نیستیم؛ فقط خواستار دستگیری و مجازات قاتلان پسرم هستیم.
«حتماً باید خونی ریخته شود و جانی بی‌جان شود و مرگ دلخراشی اتفاق بیفتد تا به فکر اصلاح و نجات برآییم؟ ظاهراً در این کوچه و حوالی چندین و چند بار کیف قاپی و سرقت و حمله اتفاق افتاده، اما توجهی نشد و اقدامی صورت نگرفت و حال گویا بلافاصله همه دست به کار شده‌اند و به سرعت قرار شده اوضاع را روبراه کنند! کاری را که حال صورت داده‌اید چرا با وجود این همه هشدار زودتر نکرده‌اید؟ حتماً باید جوان رعنایی در خون خود می‌غلطید تا تکانی بخورید؟»
انسان امروز در ذهنیت حسی و مادی به‌سر می‌برد، یعنی پول و مادیات از اهمیت زیادی برخوردار است. در چنین دنیایی، مادی‌گرایی و مصلحت‌گرایی و فایده‌طلبی اهمیت پیدا می‌کند، در نتیجه انسان باید کسب درآمد کند و وقتی موفق نمی‌شود، در نتیجه دزدی، رشوه‌گیری در جامعه افزایش پیدا می‌کند. بنابراین، به‌دنبال کسب درآمد، برای رسیدن به آن، به هر کاری دست می‌زنند. چون ناامیدی در جامعه مستولی شده، افراد صبرشان لبریز شده است.
برخی شواهد - از جمله آنچه وزیر علوم به آن اشاره کرد - حکایت از آن داشت که برخی در داخل، همراستا با جریان‌های ضدملی در خارج، بی‌میل نبودند که اضطراب و التهاب دانشجویان به‌خاطر قتل همکلاسی‌شان، اتفاقاً به خیابان‌های اطراف دانشگاه سرایت کند، اما سرایت نکرد و این سرایت نکردن، نه اتفاقی خودبه‌خودی و بدون علت، بلکه ناشی از دو چیز بوده است؛ ورود همه‌جانبه و در سطوح عالی مسئولان ملی به این پرونده جنایی و دیگری، عملکرد مبتنی بر منابع ملی و اقتضای نیاز‌های واقعی دانشجویان از سوی رسانه‌ها.
دانشگاه‌ها که باید مأمن علم و آرامش باشند، به مکان‌هایی ناامن تبدیل شده‌اند که حتی مسیر بازگشت به خوابگاه نیز می‌تواند به بهای جان یک دانشجو تمام شود. اما آیا این حادثه فقط یک اتفاق ناگوار بود یا نتیجه سال‌ها بی‌توجهی به حقوق اولیه دانشجویان؟
پس از انتشار این اخبار، دانشجویان که بار‌ها از مقامات دانشگاه خواستار ارتقای سطح امنیتی این منطقه شده بودند، به دلیل عدم توجه به مطالباتشان اعتراضاتی را آغاز کردند. مانند بسیاری از نمونه‌های قبلی، آرام‌آرام جو کوی دانشگاه تهران «امنیتی» شد و حضور برخی افراد لباس شخصی باعث افزایش اعتراضات دانشجویان شد. این روند ادامه داشت تا اینکه جمعه شب و نخستین ساعت بامداد شنبه، گزارش‌هایی از وقوع درگیری میان دانشجویان معترض با حراست و برخی لباس شخصی‌ها در رسانه‌ها بازتاب پیدا کرد. با وسیع‌تر شدن ابعاد موضوع…
«قتل دانشجوی دانشگاه تهران موضوعی کاملاً اجتماعی است، اما به‌دلیل دانشجو بودن مقتول و محلی که حادثه در آن اتفاق افتاده‌است، سبب شده است بستر‌های لازم برای تبدیل شدن آن به موضوعی سیاسی وجود داشته باشد.»
مسعود پزشکیان، رئیس‌جمهور به وزیر علوم دستور داد تا سریع‌تر به این پرونده و همچنین اعتراضات دانشجویی شکل‌گرفته، رسیدگی شده تا اعتراضات به بیرون دانشگاه کشیده نشده و از ورود نیرو‌های خودسر به دانشگاه تهران جلوگیری شود. بخش آخر دستور اشاره به خبر حضور نیرو‌های لباس‌شخصی در جریان اعتراضات کوی اشاره دارد که گفته می‌شود اقدام به ضرب و جرح چند دانشجو کردند.