دکتر شریعتی در عصر خود شدیدا تحت فشار بود و هر کورسویی به منظور مبارزه و روشنگری بر روی او بسته می‌شد. شریعتی در مقطعی و به دلیل اسارت طولانی در سلول، دچار مشکلات خاص جسمی و روحی شد؛ امری که منجر به افسردگی شدید او گردید.
در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۲۲ مطلب
دکتر شریعتی در عصر خود شدیدا تحت فشار بود و هر کورسویی به منظور مبارزه و روشنگری بر روی او بسته می‌شد. شریعتی در مقطعی و به دلیل اسارت طولانی در سلول، دچار مشکلات خاص جسمی و روحی شد؛ امری که منجر به افسردگی شدید او گردید.
علی جمله‌ای دارد که طه حسین می‌گوید: "در زبان بشر از وقتی که سخن گفتن پدید آمده است، جمله‌ای به این عظمت به وجود نیامده است"، و آن جمله اینست که می‌گوید: "تو حق را به مرد میسنجی، یا مرد را به حق؟ حقیقت را از روی شخصیت‌ها تشخیص می‌دهی و یا شخصیت‌ها را از روی حقیقت؟ " "حق" برای خودش مِلاکی دارد که آن، شخصیت‌ها نیستند، پارسایان نیستند و برای تشخیص باید به آن ملاک‌ها برگشت و شخصیت‌ها را با آن سنجید.
علی مطهری در پاسخ این سوال که اگر بخواهید نقدی را متوجه آرا یا عملکرد پدر بدانید کدام است؟ بی درنگ پاسخ داده: دعوت از دکتر شریعتی به حسینیه ارشاد.
روزنامه کیهان به نقل قول از حجت الاسلام و المسلمین فلاح‌زاده، از طلاب مدرسه حقانی شهید بهشتی نوشته است: با اینکه طرفداری شریعتی می‌نمود مع‌ذالک در جلسه‌ای این مطلب را یادآور شدند که شریعتی اشتباهاتی دارد. چنان‌که آیت الله مشکینی در یک جلسه تفسیر ضمن تعریف از او فرموده بودند: شریعتی اشتباهات بزرگی دارد، آدم بزرگ اشتباهاتش هم بزرگ است. »
علی در طول تاریخ، تنها انسانی است که در ابعاد مختلف و حتی متناقضی که در یک انسان جمع نمی‌شود قهرمان است. مثل یک کارگر ساده با دست و بازویش خاک را می‌کند و در آن سرزمین سوزان بدون ابزار، قنات می‌کند، مانند یک حکیم می‌اندیشد، همچون یک عاشق بزرگ و یک عارف عظیم عشق می‌ورزد، به سان یک قهرمان شمشیر می‌زند و همانند یک سیاستمدار رهبری می‌کند و مانند یک معلم اخلاق مظهر و سرمشق فضایل انسانی برای یک جامعه است. هم یک پدر است و یک دوست وفادار و هم یک همسر نمونه.
مگر با کلمات می‌توان از علی (ع) سخن گفت؟! باید به سکوت گوش فراداد، تا از او چه‌ها می‌گوید؟! چه او با علی (ع) آشناتر است...! علی (ع) خود محمد (ص) دیگری است، و شگفت‌تر آن که: در سیمای علی (ع)، محمد (ص) را نمایان‌تر می‌توان دید».
مردم در سال ۵۶ و ۵۷ مردمی بودند که با مردم امروز کمترین نسبتی ندارند. در سال ۵۶ و ۵۷ مردم برای فداکاری بیشتر از هم سبقت می‌گرفتند مثلا اگر در خیابان ترافیک شکل می‌گرفت به دلیل تعارف‌زدن مردم به یکدیگر بود.
احسان شریعتی فلسفه‌پژوه و استاد دانشگاه می‌گوید: مسئله‌ای که در ایران وجود دارد، این است که قدرت‌های گذشته، همیشه به نام امنیت و ترس از اینکه کشور به هرج‌ومرج کشیده شود، فضایی مختنق را پدید می‌آورده‌اند. مثلا شاه می‌گفت در غیاب من «ایران ایرانستان خواهد شد» و این واقعیت هم وجود دارد که بعد از بهار عربی بعضی کشور‌ها مثل لیبی، سوریه و حتی افغانستان از بین رفته‌اند. کشور‌هایی که به دنبال انقلاب دموکراتیک بودند، کارشان به نوعی جنگ داخلی یا نیابتی و حتی دخالت خارجی کشید که اصل کشور از بین رفت؛…
