«هر گونه قرارداد و همکاری با طرفهای خارجی میتواند کشور را متضرر کند ازینرو توصیه من این است که منابع دریافتی خارجی در پروژههایی صرف شود که تولیدات آنها قابلیت صادرات داشته باشند. به این معنی که کانال درآمد شرکتها، منابع ارزی باشند تا از این طریق ریسک نوسانات نرخ ارز پوشش داده شود. همچنین باید در تخصیص منابع ارزی لابیگریها کاهش یابد و تخصیص منابع ارزی به پروژههایی اختصاص یابد که به صورت واقعی توجیه پذیر باشند.»