در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۳۰۲ مطلب
با خیل آدم‌ها و به خصوص جوان‌هایی (مواجهیم) که به هر دلیل سودای مهاجرت ندارند، اما در گرداب مهجوریت دست و پا می‌زنند. خودشان را «از چشم افتاده» حس می‌کنند، تحویل گرفته نمی‌شوند؛ در سرنوشت جامعه بازی‌شان نمی‌دهند و بلکه بدتر، از بازی بیرون‌شان می‌کنند.
دکتر سعید نمکی گمانش آن بود که اگر سرنا را از سر گشادش بنوازد، صدایی خوش از آن در‌می‌آید، ماندگار می‌شود و در دولت سیزدهم هم بر توسن مراد سوار می‌شود.
حتی همین احمدی‌نژاد که استثنا در میان قاعده‌ها به حساب می‌آید اگر توسط نظام، پوشش داده می‌شد الان حرف‌هایش همسنگ اپوزیسیون خارج‌نشین بود؟ چرا از دیدار حسن روحانی با رهبر انقلاب متعجب و حتی خشمگین شدیم؟ چرا اصرار داریم بر سر او همان بیاید که بر پیشینیان آمد؟
مذاکرات وین می‌تواند حال دولت و ملت را خوب کند، اما شرطش این است که شعاردهندگانی که دست بر قضا نان و نام‌شان در گرو تداوم تحریم و تعطیلی مذاکرات است، بر کول دولت سوار نشوند و با نشان دادن در باغ سبز‌های جعلی، معیشت شهروندان را به گروگان نگیرند.
محدودیت‌ها و اعمال سانسور، شاید در دست دولت‌ها نباشد؛ اما سرعت که اختیارش با دولت است. دولت قبل اگر نتوانست بر محدودیت‌های نادرست موجود بر اینترنت غلبه کند، اما انصافا سرعت را تا حد ممکن توسعه داد.
رییس‌جمهور می‌داند ناهماهنگی تیم اقتصادی دولتش (همان‌گونه که در دولت قبل هم زحمت‌آفرین بود) پاشنه آشیل است. با این همه رییسی اگر «مرگ یک‌بار، شیون یک‌بار» را بپذیرد و چنین تصمیم بزرگی بگیرد، متهورترین رییس دولت بعد از انقلاب خواهد بود.
به گمانم هنوز در جریان اصولگرا (اگرچه نه در مجلس) افرادی هستند که بتوانند مجلس را به گونه‌ای مهار کنند که شورای نگهبان مجبور نشود نمایندگان فعلی را برای انتخابات مجلس بعدی در تیراژ بالا رد‌صلاحیت کند. جریان اصولگرا حداقل برای نجات خودش چاره‌ای جز درمان مجلس ندارد.
درحالی‌که مسوولان بلندپایه کشور قولا یا عملا مخالفت خود را با این اسائه ادب اعلام کرده‌اند جناب آقای رییسی لام تا کام چیزی نگفته است. آنچه شائبه‌برانگیز می‌نماید انتساب مدیریت سایت افراطی به یکی از بستگان آقای رییس‌جمهور است.
نمونه احمدی‌نژاد و موضع‌گیری این روز‌ها علیه آقای رییسی و دولت سیزدهم از آن جهت گفته شد تا بگویم وقتی سازوکار کاندیداتوری نه براساس سابقه کار حزبی و تشکیلاتی که براساس خوشامد‌های لحظه‌ای است نتیجه‌اش همین می‌شود. یعنی یک روز عاشقیم و فردا فارغ.
من فکر می‌کنم آنچه آقای روحانی الان دنبالش است و با لحن هشدارگونه آن را مطرح کرده، این است که یک احساس خطری احتمالا ایشان کرده است
