در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۴۳۰ مطلب
به جز ایران، هیچ کشوری را نمی‌توان یافت که پاسخ به نگرانی‌های میهن‌دوستان درباره نابودی میراث فرهنگی کشورشان، اینگونه توهین‌آمیز باشد. به نظر می‌آید فرماندار تنها با عینک نفرت و ایدئولوژیکی است که چنین پاسخی می‌دهد. وگرنه تفاوت بین ارزش یک جسد مومیایی (آن هم وقتی به نظر می‌آید متعلق به یکی از پادشاهان این سرزمین باشد) با جسد یک فرد عادی از کجاست تا به کجا؟
بیش از ۱۰ روز پیش به دنبال اجرایی کردن طرح توسعه شبستان غربی حرم عبدالعظیم (ع) شهرری، لودر در حال کار به جنازه‌ای برخورد می‌کند که برخی افراد آن را مومیایی اعلام می‌کنند و به دلیل پیدا شدنش در مکان سابق مقبره بنیانگذار پهلوی آن را به این شخصیت نسبت می‌دهند. اما از سوی دیگر، متولیان حرم، آن را یک جسد معمولی می‌دانند که حتی چهره‌اش قابل تشخیص نبوده، بنابراین آن را در نقطه‌ای دیگر از شبستان دفن می کنند.
سرپرست اداره میراث‌فرهنگی آران‌و‌بیدگل از ممنوع شدن ورود گردشگران به کویر مرنجاب خبر داد.
همین تک‌جمله که «مومیایی پیدا شده در ری، احتمالا متعلق به پهلوی اول است» بمب خبری شد و ده‌ها سوال و شایعه در پی‌اش آمد.
مکرمی‌فر (مدیرکل میراث فرهنگی خراسان رضوی) گفت: عکس‌هایی که منتشر شده مربوط به مقبره‌الشعراست که بیرون از آرامگاه قرار دارد. این سنگ‌ها اصلاً میراثی نیستند و همه سنگ مرمر جدید است. موادی هم که این بچه‌ها استفاده می‌کردند ترقه بوده نه نارنجک دست‌ساز.
در شرایطی که «لوور در تهران» است و موزه‌ی ملی ایران در حال به رخ کشیدن استعدادهای موزه‌داری خود به دنیاست، حرفِ عجیب و بدون سند مبنی بر خروج ۶۰۰ هزار شیء تاریخی، عملا خیلی چیزهای کشور را زیر سوال می‌برد.
از شيرازي كه حافظ فخر «وضع بي‌مثالش» را به عالم مي‌فروخت و از خداوندگار خود مي‌خواست تا «نگه دارد از زوالش» چيزي نمانده و اين شهر اين روزها حال و روز خوشي ندارد. بافت تاريخي شهر هر روز كم‌رمق‌تر مي‌شود و ميدان را به لودرهاي قلدر واگذار مي‌كند كه از هيچ مرجعي حرف‌شنوي ندارند و راه خود را مي‌روند و كار خود را مي‌كنند.
«اداره کل حقوقی سازمان میراث فرهنگی، پیگیر است تا با مذاکره از طریق مرکز خدمات حقوق بین‌الملل و دفترلاهه مراحل انتقال الواح هخامنشی به کشور را سرعت دهد.»
مسجد «تاریخانه» دامغان یکی از نخستین مساجد ایران و جزو قدیمی ترین بناهای صدر اسلام است که قدمت آن بین سال ۱۳۰ تا ۱۷۰ هجری قمری دانسته‌اند.
