پژوهشگران آمریکایی در بررسی جدیدی نشان داده‌اند که اندازه برخی از سیارات فراخورشیدی توسط خود آن‌ها در حال کاهش یافتن است.
در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۷۳ مطلب
پژوهشگران آمریکایی در بررسی جدیدی نشان داده‌اند که اندازه برخی از سیارات فراخورشیدی توسط خود آن‌ها در حال کاهش یافتن است.
بررسی‌های جدید نشان می‌دهند که منظومه شمسی در آینده دور از برخورد با ستاره مرده سرکش در امان است. پژوهشگران سال گذشته مسیر یک ستاره کوتوله سفید سرکش به نام «WD ۰۸۱۰-۳۵۳» را با تلسکوپ فضایی «گایا» (Gaia) مورد بررسی قرار دادند و پیش‌بینی کردند که قرار است در حدود ۲۹ هزار سال آینده با منظومه شمسی ما برخورد کند.
درست در یازدهمین ماه فلکی «دلو»، ماه و زحل که دومین سیاره بزرگ منظومه شمسی است، به یگدیگر نزدیک می‌شوند، تماشای این پدیده نادر را نباید از دست داد.
قمر‌های پوشیده از یخ زحل بسیار مورد توجه دانشمندان هستند، زیرا برخی از آن‌ها مانند «انسلادوس» ممکن است شرایط مناسبی را برای ظهور حیات داشته باشند.
انسان‌ها در آینده سکونت در سیارات دیگر منظومه‌ی شمسی را آغاز خواهد کرد؛ به طوری که ناسا از حالا قصد دارد در دهه‌ی ۲۰۳۰ فضانوردان را به مریخ بفرستد.
دانشمندان گرم‌ترین نقطه جهان را بعضی سیاه‌چاله‌های کلان‌جرم می‌دانند؛ بااین‌حال، هنوز ابزار کافی برای تعیین دقیق دمای آن‌ها وجود ندارد.
جرم مشتری ۲٫۵ بار از مجموع جرم دیگر سیاره‌های منظومهٔ شمسی بیشتر است. جرم مشتری ۳۱۸ بار بیشتر از جرم زمین است. قطر آن ۱۱ برابر قطر زمین است. مشتری می‌تواند ۱٬۳۰۰ زمین را در خود جای دهد. میانگین دوری آن از خورشید در حدود ۷۷۸ میلیون و ۵۰۰ هزار کیلومتر است یعنی بیشتر از ۵ برابر دوری زمین از خورشید. ستاره‌شناسان با تلسکوپ‌های برپاشده در زمین و ماهواره‌هایی که در مدار زمین می‌گردند به بررسی مشتری می‌پردازند.
نزدیک‌ترین جرم به سیاره ما ماه است که ما می‌توانیم آن گاه حتی در طول روز هم ببینیم. اما تصور کنید که بجای ماه یکی از سیارات دیگر منظومه شمسی به ما نزدیک بود، انگاه آن‌ها را به چه شکلی در آسمان می‌دیدیم؟ ویدئوی زیر یک تصویر سازی از سیارات دیگر منظومه شمسی در صورتی که اگر نزدیک زمین بودند به ما می‌دهد.
این روز‌ها همه جا خبر از شهاب‌های برساوشی است. بارش شهابی برساوشی هر سال اواخر مرداد به اوج خود می‌رسد. اما این رویداد دقیقاً چیست؟ برای رصد بارش شهابی برساوشی به چه چیز‌هایی نیاز دارید و کجا و چطور می‌توانید این بارش را رصد کنید.
اُلمپوس بلندترین کوه شناخته شده در منظومه شمسی است که ۱۶ مایل (۲۵ کیلومتر) از سطح مریخ امتداد دارد و در حدود ۳۷۴ مایل (۶۰۱ کیلومتر) عرض دارد. در قله این کوه یک دهانه آتشفشانی وجود دارد که آخرین بار ۲۵ میلیون سال پیش فوران کرده است.