در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۱۵۰ مطلب
این گزارش نشان می‌دهد خیزش جهانی دموکراسی در دهه‌های گذشته بدون پشتیبانی آمریکا ممکن نبود، اما اکنون با بازگشت ترامپ این ستون فرو می‌ریزد. ترامپ زیرساخت‌های ترویج آزادی را از هم گسسته، به خودکامگان نزدیک شده و نهادهای کلیدی دموکراسی‌سازی را تضعیف کرده است. نتیجه، چرخشی از «بین‌الملل‌گرایی لیبرال» به «بین‌الملل‌گرایی غیربنیادگرا» است؛ الگویی که آمریکا را از مدافع دموکراسی به شریک اقتدارگرایان تبدیل می کند.
شهردار زندانی استانبول گفت: «او قصد دارد قوانین را از نو بنویسد تا هیچ رقیب واقعی نتواند زنده بماند.»
استفان والت در این مقاله تاکید می کند که جهانی‌سازی جای خود را به حمایت‌گرایی داده و نهادهای بین‌المللی نسبت به گذشته ضعیف‌تر شدند. سه‌گانه هراس یعنی بحران‌های اقتصادی، تغییرات اقلیمی و رقابت قدرت‌های بزرگ همراه با تروریسم، مهاجرت و همه‌گیری‌ها، فضای جهانی را پر از ناامنی و ترس کرده است. این ترس‌ها ابزار دست خودکامگان برای تمرکز قدرت و تضعیف دموکراسی شده و مردم، به‌جای بررسی عقلانی واقعیت‌ها، به وعده‌های فریبنده اقتدارگرایان پناه برده‌اند.
سخنران مذهبی گفت: روش‌های دورانی پر از سوءظن و تکفیر از هر جبهه‌ای و به هر صورتی بود. به جایی رسیدیم که وجود آزادی، دموکراسی و حقوق بشر اثبات شده؛ به حدی که دشمن از فروپاشی به روش دو قطبی ناامید شده است.
پرسشی که پس از گفت‌وگوی ترامپ با کارآفرینان تکنولوژی همچون ایلان ماسک مطرح می‌شود این است که اگر قرار باشد پیوند مستحکم‌تری میان علم و دموکراسی برقرار شود، چه تغییراتی در نظریه‌های دموکراسی لازم است تا توانایی پیوند خوردن با علم و فناوری را پیدا کند؟
دکترین معامله‌محور ترامپ، رویکردی واقع‌گرایانه و غیرایدئولوژیک به سیاست خارجی است که بر منافع اقتصادی مشترک و مذاکره با هر کشوری حتی دشمن تأکید دارد. ترامپ در سفرش به خاورمیانه با لغو تحریم سوریه و تلاش برای توافق هسته‌ای با ایران، این دکترین را آزمود. اما بی‌توجهی او به ارزش‌های سنتی آمریکا و حمله به رؤسای‌جمهور پیشین، خطر تکرار اشتباهات تاریخی مانند نیکسون را به‌همراه دارد.
کره جنوبی در آستانه انتخابات ریاست‌جمهوری، درگیر بحرانی عمیق و بی‌سابقه شده است؛ با چرخش پی‌درپی رؤسای‌جمهور موقت، استیضاح‌های سیاسی و تردید‌های حقوقی درباره صلاحیت نامزدها. لی جائه‌میونگ، پیشتاز رقابت با پرونده‌های قضایی مواجه است و هان دوک‌سو، رئیس‌جمهور موقت، با ورود به کارزار خود را ناجی کشور معرفی کرده، اما زیر فشار انتقادات جناحین قرار دارد. آینده دموکراسی در کره، بیش از همیشه در هاله‌ای از ابهام فرو رفته است.
گزارش آتلانتیک با نگاهی تند و تحلیلی، سیاست خارجی هنری کیسینجر و دونالد ترامپ را مقایسه می‌کند؛ کیسینجر با واقع‌گرایی سرد و تراژیک، حقوق بشر را قربانی توازن قدرت می‌دانست، اما ترامپ این بی‌اعتقادی را به بی‌شرمی علنی تبدیل کرد. در دولت ترامپ، نهادهای مدافع حقوق بشر منحل یا تضعیف شدند و آمریکا نقش اخلاقی خود را کنار گذاشت؛ جهانی بی‌صدا، جایی که دیگر هیچ‌کس پشت خط پاسخگو نیست.
توماس فریدمن در یادداشتی، ترامپ و نتانیاهو را رهبرانی می‌خواند که دموکراسی را به‌سوی اقتدارگرایی، قوم‌گرایی و تضعیف نهادهای قانونی سوق می‌دهند. او هشدار می‌دهد که آمریکا و اسرائیل به‌طور عامدانه در مسیر دوری از هویت دموکراتیک و قدرت نرم تاریخی خود حرکت می‌کنند. فریدمن تأکید می‌کند این روند تهدیدی برای آینده آزادی و ثبات جهانی است و مبارزه با آن، نبرد سرنوشت‌ساز عصر ماست.
بازداشت اکرم امام‌اوغلو، نماد آغاز دوره‌ای از اقتدارگرایی تمام‌عیار در ترکیه است؛ اقدامی حساب‌شده از سوی اردوغان که با سرکوب مخالفان، مهندسی ژئوپلیتیک و بی‌اثر کردن نهادهای مستقل همراه شده است. در حالی‌که اپوزیسیون سنتی ناتوان از درک عمق بحران است، جنبش‌های مردمی بار دیگر به‌عنوان نیروی اصلی تغییر ظاهر شده‌اند. در شرایطی که بازی دموکراسی از اساس مختل شده، تنها راه پیش‌رو، شکستن قواعد تحمیلی قدرت است.
