در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۱۷۱ مطلب
موقعیت چین امروز چندان مطلوب نیست و جمعیت تایوان به‌شدت مخالف کنترل شدن توسط پکن هستند و تنها راه برای اینکه بتواند آن‌ها را مجبور به تسلیم در برابر چین کرد، توسل به اقدام نظامی است. موفقیت پکن در پیش‌برد سیاست اخیر «سر بریدن با پنبه» در درجه اول به این بستگی دارد که شی‌جین‌پینگ و دیگر مقامات چینی و همکارانش این مشکل را تشخیص دهند، جاه‌طلبی‌های ملی‌گرایانه خود را کنترل کنند و تلاش‌های خود را بر ادامه ایجاد قدرت اقتصادی در داخل متمرکز کنند.
با توجه به سرمایه گذاری متمرکز و تعهد شخصی شی نادیده گرفتن آزمایش شیونگان کاری غیر عاقلانه است. این شهر تازه‌ترین نمونه در تاریخ طولانی چین در استفاده از شهر‌های نمونه برای برقراری ارتباط با آرمان‌های سیاسی است: از شهر نفتی سوسیالیستی داکینگ در دهه ۱۹۵۰ میلادی گرفته تا شنژن در دوران زمامداری دنگ به عنوان منطقه آزمایش اصلاحات بازار در دهه ۱۹۸۰ میلادی.
چرا چین تا این اندازه اصرار می‌ورزد تا تمایلی به استفاده از عنوان "دوستی" نداشته باشد؟ معنای "دوستی" روسی برای چین چیست؟
دولت چین به قدری درگیر مقابله با بحران‌های اقتصادی و مشکلات ناشی از شیوع کووید خواهد بود که انرژی اضافی برای رسیدگی به مسئله تایوان نخواهد داشت. آن چه باید منتظر آن باشیم این است که پکن باور دارد می‌تواند حزب اپوزیسیون در تایوان را وادار کند تا آن چه چین می‌خواهد را انجام دهند.
به دور از خبر‌های خوب، یک چین ضعیف راکد یا در حال فروپاشی حتی خطرناک‌تر از چینی پر رونق است. چنین چینی نه تنها برای خود آن کشور بلکه برای جهان خطرناک‌تر خواهد بود. بنابراین، مقابله با چین در حال شکست می‌تواند برای ایالات متحده دشوارتر از مقابله با چین به عنوان یک الگوی جایگزین باشد.
به جرات می‌توان خبرسازترین رخداد هفته جاری را به سفر شی‌جین پینگ به عربستان و امضای او پای بیانیه‌های ضدایرانی کشور‌های عربی مورد ارزیابی قرار داد. همچنین، اعدام مجیدرضا رهنورد، یکی از بازداشت‌شدگان حوادث اخیر کشور در روز دوشنبه (۲۱ آذر) دیگر رخدادی بود که در سطح رسانه‌ای و شبکه‌های اجتماعی بازتاب بسیار گسترده‌ای را به همراه داشت.
علیرغم آن که کاخ سفید امیدوار است نشست شی و بایدن بتواند تلاش برای دستیابی به ثبات را سرعت بخشد چین ممکن است تنها به دنبال یک مهلت زمانی باشد. به عبارت دیگر، دیپلماسی گرگ جنگجو خاموش شده اما نمرده است. اگر صدای هر مقام چینی را با لحنی معقول در ماه‌های آینده شنیدید بدانید احتمالا تنها صدای یک گرگ جنگجو در لباس میش است.
آنچه می‌توان از مواضع ضدایرانی رئیس جمهور چین در سفرش به عربستان آموخت اینست که در عرف بین‌الملل تمام کشور‌ها به منافع خود فکر می‌کنند و هنگامی که پای منافعشان در میان باشد، این حق را به خود می‌دهند که منافع دیگر کشور‌ها را قربانی کنند. این درس، در زمینه چگونگی حضور در عرصه سیاست بین‌الملل نیز آموختنی‌هائی دارد. دولت چین از این قاعده مستثنی نیست هرچند مسئولان آن در خلوت با مسئولین ایرانی لاف دوستی زیادی می‌زنند. همین روش را چینی‌ها نسبت به روسیه در جریان جنگ اوکراین اعمال کردند.
در بیانیه مشترک رییس‌جمهور چین و سران شورای همکاری خلیج فارس آمده‌است: رهبران بر ضرورت حمایت از پیمان عدم اشاعه سلاح‌های هسته‌ای و جلوگیری از اشاعه سلاح‌های کشتار جمعی در منطقه خلیج [فارس]و تضمین ماهیت صلح‌آمیز برنامه هسته‌ای ایران با هدف حفظ امنیت و ثبات منطقه‌ای و بین‌المللی و بر ضرورت همکاری ایران با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی تاکید کردند.
واشنگتن نمی‌خواهد حوزه نفوذ خود را به اشتراک بگذارد اما رهبران جدید خلیج فارس و شی جین پینگ ایده‌های دیگری دارند.
