در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۴۹۳ مطلب
انتظار می رفت چین و روسیه در این شرایط میانجیگری کنند. می دانیم که حق وتوی این 2 کشور در موضوع پرونده هسته ای ایران، باطل شده است. اعضای دائمی دیگر حق وتو ندارند. وساطت این دو کشور بین ایران و کشورهای اروپایی، می توانست تاثیر مثبتی داشته باشد. ما نباید در حل این پرونده زمان را تا این حد از دست می دادیم که اروپا به سمت آمریکا و اسرائیل حرکت کند. هم اسرائیل و هم ایالات متحده، اروپایی ها را تحت فشار قرار داده اند که مکانیسم ماشه را فعال کند.
انفعال در برابر شرایط سیاست خارجی باعث شده در طول تاریخ زیر بار عهدنامه هایی مثل ترکمانچای، گلستان و برجام برویم. نمی شود که درگیر افراط و تفریط شویم. یعنی یا آنچنان سیاه نمایی کنیم که دشمن شاد شویم یا آنچنان از حقیقت دور شده و وعده های بیجاد دهیم که مردم احساس کنند.قرار نیست چیزی درست شود. نکته مهم تر این است که مردم باید خود، در جریان حل مشکلات ورود کنند. این که همه مجبور باشند منتظر بنشینند تا دولت تصمیم بگیرد مسائل را حل کند، اشتباه است.
تغییر پارادایم ناممکن نیست بلکه ممکن است اما بستگی به تصمیم های مقام های بالادستی دارد. در شورای عالی امنیت ملی نیز تغییراتی اعمال شده است اما هنوز شاهد صحبت جدیدی نبوده ایم. شاید در حال بررسی و تفکر هستند. به هر حال در دستگاه دیپلماسی کشور و شورای امنیت ملی نیز هماهنگی ها بیشتر شده است. در هفته های آینده باید منتظر باشیم و ببینیم آیا تغییر پارادایم می تواند در ایجاد ابتکارات جدید موثر باشد یا خیر.
اسماعیل گرامی‌مقدم گفت که همسویی مواضع هتاکان با اسراییل نگران کننده است فاطمه راکعی افزود: مشکلات امروز کشور نتیجه عملکرد تندروها و خالص‌سازان است
«نخستین گام، بازتعریف مؤلفه‌های سیاست خارجی با رویکردی واقع‌گرایانه، هوشمندانه و منفعت‌محور است که می‌تواند مسیر تحول را هموار سازد. تحول در رویکرد سیاست خارجی مستلزم تغییر نگاه به مفاهیم «قدرت»، «بازدارندگی»، «نفوذ»، «امنیت» و «منفعت» است.»
توافقی انجام شده که کشورهای پیرامونی سعی کرده اند برای خود سهم تعریف کنند. این که تعبیر شود که با چنین توافقی، روسیه و ایران، حضور محوی در قفقاز جنوبی خواهند داشت از دید من تحلیل درستی نیست. ایران و روسیه، ترکیه و چین، کشورهایی هستند که به طور سنتی در این منطقه حضور و نقش آفرینی داشته اند،
هر چه اقای پزشکیان در حوزه سیاست خارجی می گوید یا هر تصمیمی می گیرد قطعا بدون موافقت و اجازه رهبری نخواهد بود. مسائل کشور اکنون بسیار حساس شده است، از مسئله غنی سازی تا مکانیسم ماشه و مذاکرات، همگی از جمله موضوعات سرنوشت سازی محسوب می شوند که بدون اذن فرمانده کل قوا، اصلا قابل پرداخت نیست.
در جهانی که سرعت تحولات بالاست، نمی توان با دیدگاه های ایستا و یا نگرش هایی که خیلی کُند تغییر می‌کنند، به مصاف مشکلات و چالش ها رفت.
شورای امنیت ملی یک نهاد ویژه است و مصوبات آن به طور کامل باید به تایید رهبری برسد. بنابراین فردی که در این شورا حضور دارد، خواه تندرو باشد و خواه کندرو، به هر حال باید از اصولی تعیین شده تبعیت کند. مصوبات شورا در نهایت به تایید رهبری می رسد. من نمی خواهم اهمیت شورا را تقلیل دهم یا بگویم حضور آقای لاریجانی تاثیر گذار نیست. اتفاقا تاثیرگذار است اما در نهایت رهبری تصمیمات نهایی را خواهند گرفت
اکنون تشخیص داده شده و شرایط کشور ایجاب کرده که این شورا تشکیل شود، بنابراین اعتراض به تشکیل این شورا، توهین به قانون اساسی محسوب می شود. به طور کلی این روزها برخی آقایان تندرو از هر بهانه ای برای حمله به وزارت خارجه، مسائل امنیت ملی و رئیس جمهور استفاده می کنند. آقایان نماینده با دقت قانون اساسی را بخوانند و به مسائل امنیت ملی نیز دقت کنند، شاید پاسخ سوالات خود را بگیرند
