«محله شجاعیه غزه برای ما چیزی بیش از چند ساختمان بود. این محله، جامعه ای از روابط نزدیک، تاریخ مشترک، و خاطرات را دربرمی گرفت. ما صبح زود از نانوایی های این محله نان داغ می گرفتیم، در گوشه مغازه‌ها با هم گپ می زدیم و در مسجد تاریخی "ابن عثمان" در ماه رمضان جمع می شدیم. این محل ها همان جاهایی بودند که کودکان در آن ها بازی می کردند و خانواده ها جشن می گرفتند و در شرایط سخت و راحت از یکدیگر حمایت می کردند.»
