در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۱۲ مطلب
گزارش تازه مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی پدیده لبوبو را نه صرفاً به‌عنوان یک مد زودگذر، بلکه به‌عنوان «نماد چالش ساختاری در نظام فرهنگی ایران» تحلیل می‌کند. لبوبو در ایران از یک اسباب‌بازی به آینه‌ای از تضادهای فرهنگی و اقتصادی تبدیل شده؛ از خلأ مالکیت فکری تا ضعف در درک نسل جدید.
تیم کوک در سفرش به چین صاحب یک «لبوبوی اختصاصی» شد؛ عروسکی بامزه با چهره خودش و آیفون ۱۷ نارنجی در دست!
در ایران بیش از ۲۰۰ هزار عروسک تقلبی لبوبو فروخته شده است که برآوردها ارزش این بازار را حداقل ۱۰۰ میلیارد تومان فقط نشان می‌دهد!
زنی اهل روسیه برای خرید مجموعه عروسک‌های لبوبو و بلیت کنسرت، روح خود را فروخت.
ترندشدن پیاپی عروسک‌ها، بازی‌ها و سریال‌ها، نشان‌دهنده تلاش ناامیدانه جمعی برای یافتن معنا و ارتباطی است که در دنیای واقعی گم شده است. این پدیده‌ها مانند مسکن‌های موقتی عمل می‌کنند که برای مدتی‌کوتاه درد تنهایی و پوچی را تسکین می‌دهند، اما مسئله اصلی را حل نمی‌کنند.
تحقیقات دفتر مالکیت فکری بریتانیا (IPO) نشان می‌دهد نسخه‌های تقلبی عروسک لبوبو حاوی مواد شیمیایی خطرناک بوده و حتی می‌تواند باعث خفگی کودکان شود.
یک پژوهشگر گفت: تکثیر عروسک‌هایی همچون لبوبو سبب می‌شود تا کودک دیگر هیچ شناختی از فرهنگ خودی نداشته باشد و تحت تأثیر آموزه‌های عروسک قرار بگیرد که با فرهنگ او همسو نیست.
چهره بانمک (زشت اما بامزه) ugly-cute می‌تواند آرامش‌دهنده و تسکین‌دهنده باشد و در مواقع بحران، راهی برای پناه‌بردن به تصاویر معصومانه تلقی شود. زمانه‌ای‌که به‌تعبیر آدرنو دیگر، زندگی، زندگی نمی‌کند این توجه به عناصر کوچک و ناچیز در حیات روزمره ما می‌تواند بخشی از فهم ناخوشنودی‌های فرهنگی تلقی شود.
«لبوبو» عروسک کوچک و کمی ترسناک چینی، ظرف چند ماه بیش از یک میلیون نسخه در ایران فروش رفت و به نماد چشم‌وهم‌چشمی و فرهنگ مصرفی در شبکه‌های اجتماعی تبدیل شد
