تامی بروس، در کنفرانس خبری روز پنجشنبه ۲۸ فروردین، در توضیح اظهارات متفاوت مقامات آمریکا پیرامون مذاکرات ایران و آمریکا، گفت: «اینها مسائلی هستند که شاید برخی بخواهند در رسانهها مطرح شود، اما ماهیت مذاکرات اینطور نیست و بازتاب روند واقعی مذاکرات نیست.»
طبق ادعای آمریکا، رحمتی به مدت ۷ سال برای ایران "جاسوسی" میکرده و طی این مدت ۱۷۵ گیگابایت اطلاعات طبقه بندی درباره اداره هوانوردی و صنعت انرژی خورشیدی آمریکا را به ایران انتقال داده است.
«قبل از هرچیز باید به ریشههای تناقضات رخ داده باز گردیم؛ توافقی میان ایران و امریکا در حال شکلگیری است، همچنان که برجام در داخل و خارج کشور مخالفانی داشت، این توافق هم دچار این موافقتها و مخالفتها شده است. البته این رویاروییها در داخل امریکا طبیعی است، هر دولتی که در امریکا بتواند به این مناقشه اساسی و پایدار پایان دهد، کردیت و اعتبار بسیاری را کسب میکند، بنابراین رقبای سیاسی تلاش میکنند کاری کنند تا این اعتبار به نام آنها ثبت شود. البته در کل چهارچوب مذاکرات اولیه هم گامی رو به جلو…
این تصور که اگر مذاکرات انجام نشوند یا به شکست منتهی شوند، کشور را به سمت فروپاشی اقتصادی و مشکلات حاد اقتصاد سوق میدهد، را دور از ذهن نمیبینم. آنهایی که چشم بسته، عامدانه یا سهوا، آگاهانه یا از روی نادانی به دنبال ایجاد اختلال در مذاکراتند یا در مسیر مذاکرات با انتقادات بی مورد سنگ اندازی میکنند، یا منافعی از این رفتارهای خود میبرند و کاسب تحریم محسوب میشوند یا از روی جهل و تعصب این رفتارها را انجام میدهند.
اعتماد به دوست و دشمن در مذاکرات اصلا معنایی ندارد. از روسیه و چین تا آمریکا، آلمان و فرانسه، در مذاکرات، بر اساس منافع ملی خود مذاکره میکنند و ما نیز باید همینطور باشیم و روی اعتماد پیش نرویم. این دیدگاهی اشتباه است که بگوییم فقط با آنهایی مذاکره میکنیم که به آنان اعتماد داریم. اتفاقا باید با آنهایی که اعتماد نداریم هم مذاکره کنیم. مذاکره باعث دفع شر است و راه حلهای دیپلماتیک ارائه میدهد. اصلا اگر قرار بود به هم اعتماد کامل داشته باشیم چرا مذاکره میکنیم؟
جهان به شکلی فزاینده در حال فاصلهگیری از نظم آمریکامحور است. این در حالی است که ایالات متحده از نقش سنتی خود فاصله گرفته است. این تغییر، تردیدهایی را درباره آینده نظام بینالمللی، تأثیر بر سیاستهای جهانی و احتمال ظهور بیثباتی گسترده ایجاد کرده است. اکنون کشورهای مختلف به دنبال استقلال بیشتر از آمریکا و یافتن راهکارهایی برای شکلدهی نظمی جدید و متعادلتر هستند.