تلفن‌های همراه در آغاز دهه ۲۰۰۰ میلادی نه فقط یک وسیله، بلکه بخشی از هویت روزمره ما بودند. گوشی‌هایی با طراحی ضخیم، نمایشگرهای تک‌رنگ و کلیدهای فیزیکی‌ای که حس اطمینان و سادگی را منتقل می‌کردند. برندهایی مثل Nokia، Motorola و Sony Ericsson پیشتاز بودند؛ با گوشی‌هایی که هم سقوط از دست را تاب می‌آوردند، هم با یک بار شارژ چند روز کار می‌کردند و حتی بازی Snake یا زنگ‌های اختصاصی هم داشتند. پیامک‌دادن با سیستم T9، بازکردن گوشی تاشو برای پاسخ‌دادن یا گرفتن عکس با دوربین VGA، حس آینده را در آن…
